در مسیر شخصیت

کتاب «در مسیر شخصیت» نوشتۀ دیوید بروکز
شخصیت انسان چگونه در سرد و گرم روزگار شکل می‌گیرد و به‌سوی بهتر شدن پیش می‌رود؟ کتاب «در مسیر شخصیت»، با عنوان اصلی The Road to Character، پاسخی‌ست به این پرسش.
دیوید بروکز در کتاب «در مسیر شخصیت» از راه‌های رهایی از منیّت و رسیدن به فروتنی سخن می‌گوید و از اینکه چطور می‌توان با تمرین فروتنی، انسان بهتری شد.
کتاب «در مسیر شخصیت» کتابی انگیزشی درباره نوعی سیر و سلوک درونی و معنوی برای بهتر شدن است. اما بهتر شدنی که بروکز در کتاب «در مسیر شخصیت» از آن سخن می‌گوید، نه بهتر شدنی مادی، بلکه در معنای دستیابی به فضایل اخلاقی است.
کتاب «در مسیر شخصیت»، در عین اینکه از روش بهتر شدن در معنای معنوی و درونی آن سخن می‌گوید، به این حقیقت اذعان دارد که هیچ‌کس کامل نیست. از همین رو در کتاب «در مسیر شخصیت» نه صحبت از کامل شدن، بلکه صحبت از بهتر شدن است. نویسنده در این کتاب از کسانی سخن می‌گوید که نمونه‌هایی از انسان‌هایی هستند که با اراده و فروتنی توانسته‌اند بر تکبر و خودخواهی فائق آیند و به آشتی با خود و جهان و مردم جهان برسند.
کتاب «در مسیر شخصیت» راهنمایی‌ست برای دست‌یابی به عشق و مهربانی و همدلی و نیکدلی. در این کتاب، موفقیت معادلِ نیکی و عشق و مهربانی است نه معادلِ شهرت و ثروت و اموری از این دست.
متن اصلی کتاب «در مسیر شخصیت» اولین بار در سال 2015 منتشر شده است.

مروری بر کتاب «در مسیر شخصیت»
کتاب «در مسیر شخصیت»، چنانکه در پیشگفتار اصلان قودجانی بر ترجمۀ فارسی این کتاب اشاره شده، «درباره کسانی است که برخلاف اکثر انسان‌ها، برآیند محیط خود نیستند؛ کسانی که مثل یک بُردار فیزیکی، برآیند ساده بُردارهای خانواده، جامعه، وراثت و محیط اقتصادی و سیاسی پیرامونشان نبوده‌اند و درواقع تلاش کرده‌اند تا چنان برآیندی نباشند. این مردم با غور در ژرفای روح خود و با در پیش گرفتن فروتنی، از خود بُرداری دیگر با جهتی دقیق‌تر و مفیدتر ساخته‌اند.»
دیوید بروکز در کتاب «در مسیر شخصیت» از صفتی سخن می‌گوید که به اعتقاد او نسل امروز آن را از یاد برده است. صفت مورد نظر بروکز، «فروتنی» است. بروکز فروتنی را صفتی کلیدی برای دستیابی به توفیق معنوی‌ای می‌داند که مدّ نظر اوست.
کتاب «در مسیر شخصیت» از موفقیت درونی سخن می‌گوید و آن را فراتر از موفقیت بیرونی می‌داند. راز موفقیت به اعتقاد بروکز در تواضع و فروتنی و نیز داشتن اراده برای تغییر است. بروکز بحث خود را در این باب با مثال آوردن از شخصیت‌های مختلف و ارجاع به نقل قول‌های گوناگون پیش می‌برد تا منظور خود را از موفقیت و بهتر شدن به‌صورتی ملموس‌تر بیان کند.
بروکز در مقدمۀ کتاب «در مسیر شخصیت» درباره دو مفهوم «آدم اول» و «آدم دوم»، که آن‌ها را از کتاب «مؤمن تنها» از جوزف سولوویچیک وام گرفته است، سخن می‌گوید. او، با روزآمد کردن این دو مفهوم، «آدم اول» را «جنبۀ شغل‌گرا و جاه‌طلبِ سرشت ما» و «آدم بیرونی و رزومه‌ای» و «آدم دوم» را «آدم درونی» که «دوست دارد مشخصه‌های اخلاقی ویژه‌ای را درون خود بپرورد» معنا می‌کند. کتاب «در مسیر شخصیت» شرح چگونگی رَوَند شکل‌گیری این «آدم دوم» است؛ آدمی که کامل نیست اما برای بهتر شدن تلاش می‌کند و می‌کوشد با تواضع و فروتنی، فضایل نیک را در درون خودش پرورش دهد.
کتاب «در مسیر شخصیت» از مقدمه‌ای با عنوان «آدم دوم» و دَه فصل تشکیل شده است. فصل‌های دَه‌گانۀ کتاب «در مسیر شخصیت» عبارتند از: «گذار»، «خویشتنِ فراخوانده‌شده»، «فتح خویشتن»، «تکاپو»، «تسلط بر نفس»، «کرامت»، «عشق»، «عشق سامان‌یافته»، «خویشتن‌آزمایی» و «مَنِ کبیر».
در بخشی از کتاب «در مسیر شخصیت» می‌خوانید: «پیام خوشایند کتاب حاضر از این قرار است که معیوب‌بودن مهم نیست؛ زیرا همه معیوب هستند. گناه و محدودیت در تار و پود زندگی ما تنیده شده است. ما همگی تلوتلو می‌خوریم و زیبایی و معنای زندگی در همین تلوتلوخوردن – در شناختن تلوتلوخوری و تقلای دل‌پذیرتر شدن در گذر سال‌های زندگی – نهفته است.
کسی که در طول زندگی تلوتلو می‌خورد، اینجا و آنجا کم‌وبیش با تعادلی لرزان به پیش می‌رود. گاهی به این‌سو و آن‌سو متمایل می‌شود و گاهی روی زانوهایش به زمین می‌افتد؛ ولی روی او همواره با صداقتی بی‌پیرایه و با کنارگذاشتن نازک‌طبعی و سخت‌گیری، به سرشت ناقص خویش و به اشتباهات و ضعف‌هایش است. او گاهی از انحراف‌های طبع خود خجالت‌زده می‌شود: از خودخواهی، خودفریبی و از خواهش گاه‌به‌گاه برای ارجح‌دانستنِ دل‌بستگی‌های کهتر به دل‌بستگی‌های مهتر.
وقتی فروتنی به خودآشنایی می‌انجامد. وقتی تصدیق کنیم که موجوداتی خراب و ضایع هستیم و بار سنگین محدودیت‌هایمان را احساس کنیم، خود را با چالش و فشار یک دشمن جدی روبه‌رو می‌بینیم که باید بر آن غلبه کنیم و سپس از آن فراتر رویم.
انسانی که تلوتلو می‌خورد، همواره با این جدال روبه‌روست. هر ضعف او به فرصتی برای شروع یک مبارزه تبدیل می‌شود که قوای او را سامان می‌دهد، به زندگی‌اش معنا می‌بخشد و او را به انسان بهتری بَدَل می‌کند. وقتی علیه گناه تقلا می‌کنیم، به یکدیگر تکیه می‌دهیم و برای بخشایش گناهان به یکدیگر وابسته می‌شویم. انسانی که تلوتلو می‌خورد، دستی کشیده برای کمک‌گرفتن و کمک‌کردن دارد. او به‌قدر کافی آسیب‌پذیر هست که محتاج محبت باشد و به‌قدر کافی سخاوتمند هست که تمام‌وکمال محبت کند.»

درباره دیوید بروکز، نویسنده کتاب «در مسیر شخصیت»
دیوید بروکز (David Brooks)، متولد 1961، روزنامه‌نگار و ستون‌نویسِ امریکاییِ زاده کانادا است. بروکس به‌عنوان مفسر سیاسی برای «نیویورک‌تایمز» می‌نویسد. او سابقۀ کار در «واشنگتن‌تایمز»، به‌عنوان منتقد فیلم، را در کارنامۀ کاری خود دارد و همچنین گزارشگر و سردبیر «وال استریت ژورنال»، سردبیر ارشد «هفته‌نامۀ استاندارد» و ویراستار «نیوزویک» و «ماهنامۀ آتلانتیک» بوده است.
بروکز همچنین بنیانگذار جایزه‌ای به نام «سیدنی» برای تقدیر از بهترین روزنامه‌نگار فرهنگی و سیاسی است.
از آثار دیوید بروکز می‌توان به کتاب‌های «حیوان اجتماعی: منابع پنهان عشق، شخصیت و موفقیت» و «کوه دوم: جستجوی یک زندگی اخلاقی» اشاره کرد.

درباره ترجمۀ فارسی کتاب «در مسیر شخصیت»
کتاب «در مسیر شخصیت» با ترجمه و پیشگفتار اصلان قودجانی در انتشارات طرح نو منتشر شده است. اصلان قودجانی، متولد 1353، مترجم ایرانی است. از ترجمه‌های او می‌توان به کتاب‌های «حکومت نامرئی»، «قانون پارکینسون: جستارهایی درباره توهمات مدیریتی»، «انقلاب صنعتی سوم: چگونه قدرت جانبی در حال دگرگون‌سازی انرژی، نظام اقتصادی و کل دنیا است» و «سرمایه در قرن بیست و یکم» اشاره کرد.

رتبۀ کتاب «در مسیر شخصیت» در گودریدز: 3.66 از 5.