زبان سیاست

زبان سیاست
هر حرفه‌ای زبان خاص خودش را دارد و سیاست هم از این قاعده مستثنی نیست. زبان وقتی وارد قلمرو سیاست می‌شود و توسط سیاستمداران به کار می‌رود کاربردهای معنایی خاصی پیدا می‌کند که مرتبط با عالم سیاست و کسب و اِعمال و حفظِ قدرت است. پس برای درک درست آنچه در عالم سیاست بیان می‌شود و رخ می‌دهد و تفسیر رویدادهای سیاسی باید نخست زبان سیاست و الفبای معنایی آن را شناخت. ایدریئن بیرد در کتاب زبان سیاست می‌خواهد مخاطب را با این زبان آشنا کند و الفبای معنایی لازم برای درک عالم سیاست و آنچه را که در این عالم می‌گذرد به مخاطب ارائه دهد. البته بیرد در مقدمه کتاب توضیح می‌دهد که منظور او از سیاست در این کتاب، شیوه سیاست‌ورزی نظام‌های دموکراتیک کشورهای به لحاظ اقتصادی توسه‌یافته است؛ نظام‌هایی که به گفته بیرد «اگرچه دموکراتیک نامیده می‌شوند، اما ریشه عمیقی در ساختارهای سنتی قدرت دارند که مسائل جنسیت، نژاد، طبقه و فرهنگ را در بر می‌گیرند.»
کتاب از شش فصل تشکیل شده است. کند و کاو در چند برداشت متداول و معمولا منفی از سیاست و سیاست‌مداران، حمله‌های طنزنویسان به نظام‌ها و شخصیت‌های سیاسی، کاربرد استعاره و کنایه و قیاس در گفتمان سیاسی، مبارزات انتخاباتی و شعارها و پوسترها و بیانیه‌ها و سخنرانی‌های سیاسی و شیوه‌های پاسخ دادن سیاست‌مداران به پرسش‌ها در مجلس و نیز در گفت‌وگو با رسانه‌ها از جمله موضوعاتی است که در فصل‌های مختلف این کتاب به آنها پرداخته شده است.
زبان سیاست با ترجمه دکتر محمدرضا اصلانی در نشر نو منتشر شده است.