برابری، واژهای ساده و درعینحال ژرف است؛ آرزویی دیرینه و همواره دستنیافتنی.
این کتاب حاصل گفتوگویی الهامبخش میان دو متفکر بزرگ عصر ماست: توما پیکتی، اقتصاددانی که با پژوهشهای تاریخیاش ریشههای نابرابری را آشکار کرده، و مایکل سندل، فیلسوفی که عدالت را از ساحت نظری به قلب زندگی اجتماعی بازگردانده است. پیکتی و سندل در این گفتوگو، از معنا و اهمیت «برابری» سخن میگویند و میپرسند:
در جهانی آکنده از شکافهای فزایندۀ ثروت، درآمد، قدرت و شأن انسانی، چگونه میتوان به آیندهای عادلانهتر دست یافت؟
آنان با تکیه بر اقتصاد، فلسفه، تاریخ و سیاست، راههایی را برای کاهش این شکافها، پیش مینهند:
از سرمایهگذاری همگانی در آموزش و بهداشت و افزایش مالیاتهای تصاعدی، تا مهار قدرت سیاسی ثروتمندان و کنترل زیادهرویهای بازارها.
اما در پس این راهکارها، پرسشهای دشوار و بنیادینی نهفته است:
آیا اصلاحات اقتصادی را باید بر اصلاحات اجتماعی مقدم داشت؟
با قدرتگیری نیروهای ملیگرا و بستهتر شدن مرزها، سرنوشت عدالت و همبستگی جهانی چه خواهد بود؟
چپهای امروز چگونه میتوانند میان میهندوستی، عدالت اجتماعی، بحران مهاجرت و تغییرات اقلیمی تعادلی پایدار بیابند؟
این اثر نه صرفاً گفتوگویی میان دو اندیشمند، بلکه دعوتی است به تأملی تازه در سرنوشت بشر.
در دورانی که جهان با بیثباتی سیاسی، نابرابری فزاینده و بحران زیستمحیطی دستبهگریبان است، پیکتی و سندل نشان میدهند که امید به برابری همچنان زنده است - اما این امید تنها با آگاهی، گفتوگو و مبارزۀ اجتماعی و سیاسی زنده میماند.
کتابی برای آنان که هنوز به جهانی انسانیتر، پایدارتر و برابرتر میاندیشند.
