غارنگاره‌ های پیشا تاریخ

کتاب «غارنگاره‌های پیشاتاریخ» اثر ماکس رافائل، یکی از نخستین و مهم‌ترین تلاش‌ها برای تفسیر هنر پارینه‌سنگی در چارچوبی فلسفی و تاریخ‌هنری است. این اثر که در سال ۱۹۴۵ توسط انتشارات پانتئون و در مجموعه بولینگن منتشر شد و تأثیر آن بر مطالعات هنر و باستان‌شناسی بسیار گسترده بوده است. رافائل در این کتاب، نقاشی‌های غارهایی چون آلتامیرا و لاسکو را نه به‌عنوان تزئینات ابتدایی یا آیین‌های جادویی، بلکه به‌مثابه زبانی بصری و ساختارمند بررسی می‌کند که بازتابی از جهان‌بینی و ظرفیت‌های شناختی انسان‌های اولیه است. رافائل در فصل‌های کلیدی کتاب، ابتدا به عناصر جهان پارینه‌سنگی می‌پردازد و زمینه‌ی محیطی و فرهنگی انسان‌های اولیه را معرفی می‌کند. او بر این نکته تأکید دارد که این جوامع، توانایی‌های نمادین و شناختی پیچیده‌ای داشته‌اند. سپس در فصل جادوی دست، نقش دست‌ها و شابلون‌ها را به‌عنوان نخستین اشکال خودبازنمایی و ارتباط نمادین تحلیل می‌کند. در بخش دیگری، او به ترکیب‌بندی نبرد جادویی در آلتامیرا می‌پردازد و نقاشی‌های این غار را به‌عنوان صحنه‌ای روایی و ساختاریافته بررسی می‌کند که می‌تواند کارکردی پیشاسطوره‌ای یا آیینی داشته باشد. تز اصلی رافائل این است که هنر غارها نشان‌دهنده‌ی نیت زیبایی‌شناختی، سازماندهی فضایی و عمق مفهومی است؛ بنابراین نمی‌توان آن را صرفا به کارکردهای سودمند یا جادویی تقلیل داد. او هنر را به‌عنوان ساختار شناختی می‌بیند، پیش‌درآمدی بر زبان و تفکر انتزاعی.