بار دیگر شهری‏ که‏ دوست ‏می داشتم

بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم
«بخواب هلیا، دیر است. دود دیدگانت را آزار می‌دهد. دیگر نگاه هیچ‌کس، بخار پنجره‌ات را پاک نخواهد کرد. دیگر هیچ‌کس از خیابان خالیِ کنارِ خانهٔ تو‌ نخواهد گذشت. چشمان تو چه دارد که به شب بگوید؟ سگ‌ها رؤیای عابری را که از آن‌سوی باغ‌های نارنج می‌گذرد پاره می‌کنند. شب از من خالی‌ست هلیا…»
از متن کتاب
کتاب «بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم» نوشتۀ نادر ابراهیمی در 111 صفحه در نشر روزبهان منتشر شده است. این کتاب شامل گفت‌و‌گوی عاشقانۀ مردی با خود و با یاد و خیال معشوق یازده سال پیش‌اش است. در این روایت، مرد داستان به مرور خاطرات، زندگی ، وقایع رخ داده در سال‌های فراق و دوری می‌پردازد.


«بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم» شامل سه فصل است؛ بارانِ رؤیای پاییز، پنج نامه از ساحل چمخاله به ستاره‌آباد، پایانِ بارانِ رؤیا.
هلیا دخترِ خان است و راوی داستان، پسر کشاورزی‌ که از کودکی با او هم‌بازی بوده‌. عاشق می‌شوند و تصمیم به ازدواج می‌گیرند اما خانواده‌هایشان مخالفت می‌کنند و در نهایت به چمخاله می‌گریزند و آنجا زندگی را از سر می‌گیرند.
اما هلیا دربرابر مشکلات دوام نمی‌آورد و درنهایت در جدال میان عقل و احساساتش، عقل بر عواطفش چیره شده و به زادگاهش باز می‌گردد؛ مرد داستان در ابتدا تسلیم نمی‌شود ولی سرانجام پس از 11 سال دوری به شهرش باز می‌گردد.
بخش دوم، شامل پنج نامه به هلیا است و راوی اغلب میان خاطرات گذشته و حال پرسه می‌زند. روای معتقد است؛ آنها فقط عروسک‌های کوکی بازی تقدیر بوده‌اند.
از مهم‌ترین ویژگی‌های این رمان می‌توان به نثر شاعرانه و موزون آن و جملات قصار و استعاره‌های به کار رفته در آن اشاره کرد.
دربارۀ نویسنده: نادر ابراهیمی (1315-1387 )داستان‌نویس، فیلم‌ساز، ترانه‌سرا، مترجم و روزنامه‌نگار ایرانی.
رتبۀ گودریدز: 70/3 از 5