بدیو: فلسفه ای در باب امر نو

نشر پالیتی در مجموعه متفکران مطرح معاصر با برخورد تفسیری‌انتقدی با نظریه‌پردازان نوشته شده‌است. کتاب‌های این مجموعه به بخش‌های فنی هر نظریه می‌پردازد و استدلال‌های اصلیش را بازسازی می‌کند و به شیوه استدلالی خواننده را به عمق درگیری‌های فکری نظریه‌پردازان می‌کشاند، یعنی به جای تشریح آرای نظریه پردازان به بازسازی استدلال‌های اصلی ‌آنها می‌پردازد. به خاطر همین رویکرد کتاب‌های این مجموعه حکم منابع درسی و پژوهشی را دارد.
کتاب بدیو به فلسفه آلن بدیو می‌پردازد. رایج‌ترین ارجاع در آثار بدیو به سیاست است و بیشتر مثال‌ها و مفاهیم کلیدی او از نظریه و تاریخ سیاسی مارکسیستی نشئت می‌گیرد. نویسنده کتاب بدیو، اد پلوث، با جنبه ساختاری و فلسفه‌ی او کارش را آغاز می‌کند و به بررسی اقوالش در باب هستی‌شناسی، هستی، بس‌گانه‌ها، مجموعه‌ها، وضعیت‌ها و در آخر مقرهای رخدادی و خود رخدادها می‌پردازد. پس از فصل مقدماتی به سراغ فصل اول می‌رود و رد این فصل زمینه‌های فلسفی اندیشه‌ی بدیو، کنش‌وردی او و برخی حوادث زندگی‌اش که در رشد و پرورش فلسفه‌اش نقش محوری داشته‌اند را بیان می‌کند. در فصل دوم بر برخی از برنهاده‌های اصلی هستی و رخداد نظری می‌افکند و این پرسش را مطرح می‌کند که: "از چه رو بدیو از نظریه‌ی مجموعه‌ها استفاده می‌کند و آیا واقعا به آن نیازی دارد؟"
کانون توجه فصل سوم دیگر بنداشت‌های برگرفته از نظریه‌ی مجموعه‌ها در هستی و رخداد سخن است. چند موضوع پیچیده‌تر که در هستی و رخداد پررنگ شده‌اند، مطرح شده‌اند. مواردی چون تمایز بین تعلق و شمول، تمایز بین وضعیت و ایستانه، انواع مختلف بس‌گانه‌ها در یک وضعیت (بهنجار، آماسیده و تکینه) و سرانجام انگاره‌ی مقر رخدادی. فصل 4 در مورد تعدیل‌هایی است که بدیو بر نظریه‌ی رخداد در کتاب منطق جهان‌ها اعمال می‌کند. در این کتاب با برخی تغییرات در اصطلاح‌شناختی مواجه می‌شویم. زیرا وظیفه‌ی کلی منطق جهان‌ها متفاوت با وظیفه‌ی هستی و رخداد و البته مکمل آن است. فصل 5، درباره مفاهیم هستی و رخداد است. مفاهیمی دراین‌باره که چگونه ساکنان وضعیت‌های تاریخ (انسان‌ها) رخدادها را تمشیت می‌کنند. در فصل 6 نویسنده به تفسیر نظریه‌ی سوژه‌ی بدیو می‌پردازد. به نظر پلوث، سوژه اصطلاحی است که بدیو آن را برای حضور واقعی تغییر در یک وضعیت یا جهان به کار می‌برد. در فصل 7 از جنبه‌ای متفاوت به سوژه در کار بدیو می‌پردازد. با رویکردی بر پایه اخلاق و اثرات، به جای تمرکز بر سوژه و چگونگی آن، با تمرکز بر اسلوب‌های متفاوت، انحرافات، گرایش‌ها یا اشکالی که سوژه به خود می‌گیرد را عنوان می‌کند. فصل 8، به بن‌مایه‌هایی از قبیل حضور اصول کلی کمونیستی یا نامتغیرها در تاریخ و بدگمانی او به سیاست پارلمانی، سیاست حزبی و حتی رأی دادن می‌پردازد.