کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات با مقدمه زيگفريد کراکاور»
کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات با مقدمه زيگفريد کراکاور» منتخبيست از مقالههاي گئورگ زيمل در حوزه جامعهشناسي و روانشناسي اجتماعي، همراه با مقدمهاي مفصل بهقلم زيگفريد کراکاور. مقالههاي گردآمده و منتشرشده در کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات» حاوي ديدگاهها و تأملات زيمل درباره پارهاي از مسائل و موضوعات مهم زندگي، از جمله بعضي مسائل و مقولههاي مربوط به زندگي مدرن، است. زيمل در مقالههايي که از او در کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات» گرد آمدهاند موضوعاتي نظير مُد، فردگرايي، مرگ، عشقورزي، تقدير و... را دستماي? تأمل قرار داده و از منظري جامعهشناختي و فلسفي به موضوعات گوناگون نگريسته و آنها را مورد بررسي و تحليلي موشکافانه قرار داده است.
کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات» از آن دست کتابهاييست که هم کساني را که بهطور تخصصي به مطالعات جامعهشناختي ميپردازند به کار ميآيد و هم ميتواند براي مخاطبان غيرمتخصص اما علاقمند به مباحث جامعهشناختي و بهويژه روانشناسي اجتماعي کتابي جذاب باشد.
مروري بر کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات»
کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات» با مقدمهاي مفصل بهقلم زيگفريد کراکاور، با عنوان «قلمروهاي انديشه گئورگ زيمل»، آغاز ميشود. کراکاور در اين مقدمه خطوط اصلي انديشه و رويکرد و روش زيمل را بهتفصيل شرح ميدهد. خواندن مقدم? کراکاور باب آشنايي با وجوه گوناگون انديشه زيمل را براي خوانندهاي که آشنايي پيشين با زيمل و نظريات او ندارد ميگشايد و کليد خوبي براي ورود به مقالات زيمل در کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات» به دست ميدهد.
بعد از مقدم? کراکاور بر کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات»، هجده مقاله از زيمل آمده است که عبارتند از: «مد»، «ويرانه»، «ماجراجو»، «غريبه»، «در و پل»، «دسته»، «فردگرايي»، «متافيزيک مرگ»، «رم»، «فلورانس»، «ونيز»، «اروس، افلاطوني و مدرن»، «خسيس و مسرف»، «فلسفه منظره»، «سبک کلاسيک رومي، سبک ژرمني»، «مسئله جامعهشناسي»، «ويژگي فرارونده زندگي» و «مسئله تقدير».
زيمل در اين مقالات گاهي خودِ مفاهيم را دستماي? تأملات فلسفي و جامعهشناختي قرار ميدهد و گاهي روح اشياء و شهرها و عناصر معماري را ميکاود تا فلسفه و معناي درون آنها را استخراج کند. او در طرح مباحث و تأملات خود در مقالات کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات» از هنر و زيباييشناسي و ادبيات نيز وام ميگيرد.
آنچه ميخوانيد قسمتي است از مقال? «ماجراجو» از اين کتاب: «ما براي ماجرا آغازي در نظر ميگيريم و پاياني بسيار مشخصتر از آغازها و پايانهايي که در اشکال ديگر تجربههايمان کشف کردهايم. ماجرا از حصارها و تسلسلهايي که ويژگي اشکال ديگر است آزاد است و از معنايي در خود و براي خود برخوردار است. تجربه روزمرهمان بر ما روشن ميکند که وقتي يکي از تجربهها به پايان ميرسد که ديگري آغاز شده باشد. هر کدام از آنها حد ديگري است و بنابراين در آنجا که وحدت زمينهساز زندگي شکل ميگيرد يا به بيان در ميآيد، اين تجربه به وسيله تبديل ميشود. اما ماجرا بر اساس معناي ذاتياش مستقل از "قبل" و "بعد" است. مرزهاي آن ربطي به اين "قبل" و "بعد" ندارد. ما از ماجرا دقيقا وقتي حرف ميزنيم که بر اين اساس پيوند آن را با زندگي ناديده بگيريم يا بهتر است بگوييم اصلا حتي نيازي نيست ناديدهاش بگيريم؛ چون از آغاز ميدانيم که سروکار ما با چيزي بيگانه، لمسناپذير و بيرون از روال عادي زندگي است. ماجرا فاقد آن در هم فرو رفتن متقابل بخشهاي همجوار است که با هم زندگي را به عنوان يک کل ميسازد. ماجرا مثل جزيرهاي در زندگي است که آغاز و پايانش را مطابق با قدرتهاي شکلدهنده خودش ميسازد و نه مثل جزئي از يک قاره، در انطباق با قلمروهاي مجاور. اين عامل مهمِ تعيين مرز که ماجرا را از سير منظم تقدير انساني جدا ميکند، نه عاملي مکانيکي بلکه انداموار است: درست همانگونه که يک ارگانيسم شکل مکاني خود را نه صرفا از طريق مجاورت با موانعي که از درون با آنها برخورد ميکند، به وجود ميآورد، به همينسان هم ماجرا به اين دليل به پايان نميرسد که ماجراي ديگري آغاز شده است، در عوض شکل زمانمند آن يعني تاموتمامبودن اساسي آن بيان دقيق معناي درونياش است.
در اينجا مبنايي براي پيوند عميق ماجراجو و هنرمند و نيز شايد جاذبه ماجرا براي هنرمند وجود دارد. چون ذات يک اثر هنري رويهمرفته اين است که برشي است از سکانسهاي مستمر بيپايان تجربهاي که هنرمند به ادراک آن نايل آمده است و آن را از همه پيوندهايش با تجربههاي ديگر جدا کرده است و شکلي خودبسنده به آن داده است؛ گويي يک هسته دروني، متمايزش کرده است و برپايش داشته است. اين شکل به عنوان بخشي از هستي که با اينحال، از توالي آن هستي جداييناپذير است و با اينحال، ميتوان آن را همچون يک کل در نظر گرفت و به عنوان وحدتي به هم پيوسته، ميان ماجرا و اثر هنري مشترک است.»
درباره گئورگ زيمل
گئورگ زيمل (Georg Simmel)، متولد 1858 و درگذشته به سال 1918، جامعهشناس، فيلسوف و منتقد آلماني و از پيشگامان علمِ جامعهشناسي است. زيمل جامعهشناسي با گرايش نوکانتي بود. او جامعهشناسي صوري را پايه گذاشت. از جمله آثار گئورگ زيمل ميتوان به «دين» و «فلسف? پول» اشاره کرد.
درباره ترجم? فارسي کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات»
کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات با مقدمه زيگفريد کراکاور» با ترجم? شاپور بهيان در انتشارات دنياي اقتصاد منتشر شده است. دکتر شاپور بهيان، متولد 1341 در مسجد سليمان، مترجم، منتقد ادبي و داستاننويس ايراني است. بهيان داراي دکتراي جامعهشناسي نظري فرهنگي از دانشگاه تهران است. از او مقالات مختلفي در نشريات گوناگون منتشر شده. مجموعهاي از مقالات شاپور بهيان در نقد و نظري? ادبي در کتابي با عنوان «چکامهي گذشته/ مرثيهي زوال» گردآوري و به چاپ رسيده است. از ترجمههاي شاپور بهيان ميتوان به کتابهاي «رکوئيم براي يک راهبه»، «رمان تاريخي»، «کافکا: بهسوي ادبيات اقليت»، «بوف کور هدايت: رماني غربي»، «ريموند چندلر: در جستجوي کليت» و «پيشدرآمدي بر شناخت رمان» اشاره کرد.
از شاپور بهيان مجموعه داستاني هم به نام «در سرزميني ديگر» منتشر شده است.
رتب? کتاب «گئورگ زيمل: گزيده مقالات» در گودريدز: 4.09 از 5.
