منگی

منگي، داستان شخصي است بي‌نام و تا آخر داستان نام و نشاني از او که در يک کشتارگاه کار مي‌کند نمي‌يابيم. او آدمي است اميدوار ولي بي‌توان. او خواهان تغيير است. اميد دارد کار در کشتارگاه را که از آن بيزار است رها کند، محل زندگيش را که عذابش مي‌دهد تغيير دهد. مي‌خواهد از اين خفقان و تاريکي نجات پيدا کند و روشنايي به زندگيش بياورد. ولي فقط حرف و دريغ از عمل. آيا اميد توهم است؟ آيا سرانجام اين اميد او را به جايي که خواهانش است مي‌رساند؟