بی قهرمان، همدم بد

مجموعه داستان «بی‌قهرمان، همدم بد» به‌قلم و انتخابِ ریموند کارور
اولین قصه‌های ریموند کارور به همراه قصه‌هایی از دیگران که او پسندیده است. مجموعۀ «بی‌قهرمان، همدم بد» کتابی است که ما را به آغاز کار نویسندگی ریموند کارور می‌برد و با ارائۀ چند قصه از نخستین قصه‌های او، نخستین طبع‌آزمایی‌های کارور در زمینۀ قصۀ کوتاه را پیش روی خوانندگان می‌گذارد. چه بسا علاقمندان کارور در کتاب «بی‌قهرمان، همدم بد» او را به‌طور تمام‌و‌کمال آن‌گونه که می‌شناسند نیابند و در این کتاب با قصه‌هایی مواجه شوند که در قیاس با آثار بعدی کارور چندان کاروری نیستند؛ اما خواندن «بی‌قهرمان، همدم بد» از جنبۀ تاریخی و برای شناخت دقیق‌تر سیر قصه‌نویسی کارور می‌تواند مفید باشد و نشان بدهد که کارور چگونه آغاز کرده و چطور سبک شخصی خود را یافته است، ضمن اینکه چه بسا بتوان ردها و نشانه‌هایی از آنچه را بعداً سبک شخصی کارور را شکل داد در این قصه‌ها نیز پیدا کرد.
کتاب «بی‌قهرمان، همدم بد» همچنین برای آن دسته از طرفداران کارور که دوست دارند بدانند نویسنده محبوب‌شان کدام قصه‌ها از کدام نویسندگان را می‌پسندیده است کتابی راهگشاست و شناختی از سلیقۀ ادبی ریموند کارور به‌دست می‌دهد. بخشی از کتاب «بی‌قهرمان، همدم بد» به قصه‌هایی از نویسندگان دیگر اختصاص دارد که کارور آن‌ها را به‌عنوان قصه‌های مورد علاقه‌اش انتخاب کرده است. این بخش از کتاب نشانگر سلیقۀ ادبی کارور در زمینۀ قصۀ کوتاه است.

مروری بر کتاب «بی‌قهرمان، همدم بد»
بخش اول کتاب «بی‌قهرمان، همدم بد» شامل پنج قصه از نخستین قصه‌های ریموند کارور است. این پنج قصه عبارتند از: «فصل‌های خروشان»، «مو»، «دل‌باختگان»، «پوسایدون خدای دریا و همراه» و «سیب‌های سرخ روشن».
در قصه‌های بخش نخست کتاب «بی‌قهرمان، همدم بد» هم با ریموند کاروری که هنوز کاملاً به سبک‌وسیاق معروف موجز و مینی‌مالیستی خود در قصه‌نویسی دست نیافته مواجهیم و هم با ریموند کاروری که نشانه‌هایی از ریموند کارورِ آینده را در خود دارد. مضامین کاروری را در این قصه‌ها می‌بینیم؛ همان مضامینی که بعدها در آثار کارور هرچه‌بیشتر پرورده می‌شوند؛ مضامینی نظیر بحران روابط عاطفی و مسائل و مشکلات زندگی روزمره مردم معمولی و بحران‌های زیر پوست جریان عادی زندگی این مردم و بی‌قراری‌های ناشی از این بحران‌ها.
بخش دوم کتاب «بی‌قهرمان، همدم بد» شامل قصه‌هایی است از نویسندگان دیگر که کارور آن‌ها را به‌عنوان قصه‌های کوتاه محبوب خود برگزیده است. این بخش از کتاب «بی‌قهرمان، همدم بد» شامل هفت قصه است که عبارتند از: «گریفون (شیردال)» نوشتۀ چارلز باکستر، «ژانوس» نوشتۀ ان بیتی، «متهم» نوشتۀ جیمز لی بروک، «فروشگاه استارفورد» نوشتۀ اتان کانین، «همدم بد» نوشتۀ تس گالاگر، «امروز روز خوبی خواهد بود» نوشتۀ امی همپل و «سه هزار دلار» نوشتۀ دیوید لیپسکای.
آنچه می‌خوانید بخشی است از قصۀ «فصل‌های خروشان» از این مجموعه: «زیر نور لامپ، در صفحات لوکس و باز مجله، یک تصویر در دو صفحه‌ی نیمه‌روشن از صحنه‌ی یک فاجعه، یک زمین لرزه جایی در خاور نزدیک به چشم می‌خورد. تصویر پنج مرد چاق دیده می‌شود که شلوارهای گَل و گشاد سفید بر تن دارند و جلوی یک خانه ویران ایستاده‌اند. یکی از آن‌ها که احتمالا رییس است، کلاهی سفید و کثیف به سر دارد که یک چشم‌اش را پوشانده و او را بداخلاق و مخفی‌کار جلوه می‌دهد. او یک‌وَری به دوربین نگاه کرده و به یک‌سِری ساختمان در آن سوی رودخانه یا تنگه‌ی یک دریا، در دوردست، در قسمت بازمانده‌ی ساختمان‌ها اشاره می‌کند. فارل مجله را می‌بندد و همان‌طور که می‌ایستد اجازه می‌دهد مجله از روی زانوی او پایین بیافتد. او چراغ را خاموش می‌کند و قبل از رفتن به دستشویی می‌پرسد: "چه کار می‌خوای انجام بدی؟" واژه‌ها خشک و بی‌احساس‌اند و گویی مانند برگ‌های کهنه در گوشه‌های تاریک اتاق پنهان باقی می‌مانند و گم می‌شوند و فارل هم‌زمان با شنیدن واژه‌ها احساس می‌کند که این پرسش مدت‌ها پیش از این توسط شخص دیگری پرسیده شده است.»
کتاب «بی‌قهرمان، همدم بد» با ترجمۀ محمدعلی شیخ‌علیان در نشر اندیشه نیکو منتشر شده است.

درباره ریموند کارور
ریموند کلوی کارور جونیور (Raymond Clevie Carver Jr.)، متولد 1938 و درگذشته به سال 1988، نویسنده داستان کوتاه و شاعر امریکایی بود. کارور یکی از سرآمدان قصۀ کوتاه و از نویسندگان بسیار تأثیرگذار در این عرصه است. او را بیشتر به‌خاطر ایجاز و سبک مینی‌مالیستی قصه‌هایش می‌شناسند. کارور از نویسندگان نوعی از قصۀ رئالیستی است که «رئالیسم کثیف» نامیده شده است. او خود در جوانی برای معاش به کارهای مختلفی، از چوب‌بُری گرفته تا سرایداری و فروشندگی، پرداخته بود و این تجربه‌ها در قصه‌هایش نمود یافت. کارور در قصه‌هایش از مسائل و تنش‌ها و کمبودهای عاطفی و مادی زندگی کارگران و مردم عادی شهرنشینی می‌نویسد که از طبقۀ متوسط‌به‌پایینِ جامعه‌اند. قصه‌های کارور کندوکاوی در زیر پوست زندگی عادی است. او ساده و در نهایت ایجاز می‌نویسد اما در پشت سادگیِ قصه‌هایش پیچیدگی‌هایی نهفته است که ناشی از پیچیدگی زندگی واقعی و بحران‌هایی است که انسان‌ها در زندگی خود به آن‌ها دچارند.
از مجموعه داستان‌های ریموند کارور می‌توان به دو کتاب «وقتی از عشق حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم» و «کلیسای جامع» اشاره کرد.
آثار کارور دستمایۀ اقتباس سینمایی نیز قرار گرفته‌اند. یکی از این اقتباس‌ها فیلم «بُرش‌های کوتاه» به‌کارگردانی رابرت آلتمن است.
از کارور، به جز چند مجموعه داستان و تعدادی دفتر شعر، فیلمنامه‌ای هم به نام «داستایفسکی» به جا مانده که او آن را به همراه همسر شاعر و نویسنده‌اش، تس گالاگر، نوشته است.