ما این جا داریم می میریم

ما اين‌جا داريم مي‌ميريم
آميزه‌اي از فانتزي و واقعيت. در رمان ما اين‌جا داريم مي‌ميريم، نوشته مريم حسينيان، با جهاني مواجهيم که در آن خيال و واقعيت به هم تنيده‌اند و در دل اين به‌هم‌تنيدگي داستان آدمهايي روايت مي‌شود که، به‌رغم تفاوتهايشان، به ناچار در يک جا گرد آمده‌اند. در اين رمان، که شخصيتهاي اصلي‌اش زن هستند، دنياي آدميان و پريان به هم پيوند خورده و از اين پيوند داستاني با حال و هواي رئاليسم جادويي پديد آمده است؛ داستاني که در آن به زناني با دغدغه‌هاي فردي و اجتماعي گوناگون پرداخته شده است. در بخشي از اين رمان مي‌خوانيد: «اگر راه‌مان را صاف مي‌گرفتيم و مي‌رفتيم تا چند تکه خوشبختي بيندازيم توي جيب آدميزادها، آن‌وقت باد نمي‌آمد که پرت‌مان کند. زردپري ترسيده است. مخصوصاً که ديشب آن جادوگر بزرگ خم شد و نگاه‌مان کرد. تقصير ما نبود. اين آدميزاد کنار ما با بوي بد تنش مدام مي‌کوبد به در و ديوار غار. سبزپري و زردپري محکم دست‌هايش را گرفتند. هيچ فکر نمي‌کرديم روزي اسير آدميزادها شويم. اسم سرزمين‌شان آشپزخانه است به گمان‌مان. هي مي‌گويند آشپزخانه، آشپزخانه... اين آدميزاد بدبو هم اصلاً مهربان نيست. شبيه آدميزادهاي اين جاست، ولي مثل آن‌ها نيست. تقصير سبزپري بود که ترسيد و او را کوچک کرد و چوبش را هم معلوم نيست کجا انداخت. ما فقط مثل بيد لرزيديم و دنبال‌شان راه افتاديم. فکر کرديم سبزپري راه برگشت را بلد است. نمي‌دانستيم اسم آن‌جايي که سبزپري تويش افتاد، کشو ميز اداره است...»
رمان ما اين‌جا داريم مي‌ميريم در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نويسنده: مريم حسينيان (- 1354)، داستان‌نويس ايراني.
رتبه گودريدز: 3/02 از 5.