غروب بتها
آخرين اثري که فريدريش نيچه پيش از مرگ نگاشت و در زمان حياتاش به چاپ رساند. غروب بتها مثل ديگر آثار نيچه حامل ترديدهايي بنيانکن در باورهايي است که قرنها در ذهن بشر و جوامع انساني ريشه دواندهاند. نيچه در اين کتاب در قالب گزينگويه و نوشتاري قطعهقطعه به نقد سنتهاي فلسفي و فکري و اخلاقي و عقيدتياي که در طول قرنها شکل گرفته و به عنوان حقيقت پذيرفته شدهاند ميپردازد و چنانکه داريوش آشوري در ترجم? فارسي اين کتاب در معرفي آن مينويسد «با زباني بسيار فشرده، امّا چالاک و سرزنده، تبرِ بتشکنياش را بر تماميِ بتهاي ديرينه و نو، کلاسيک و مدرن، ميکوبد و به تماميِ بنيادهايِ متافيزيک ميراثِ افلاطون و سقراط و يونانيت در کلّ، تا بازسازيهايِ مدرنِ آن، بهويژه به دستِ کانت، حمله ميبرد.» چنانکه آشوري در بخشي از همين معرفي بيان ميکند، نيچه در اين کتاب چکيدهاي از «همهيِ ديدگاههايِ اساسيِ فلسفيِ» خود را ارائه داده است.
غروب بتها شامل يک ديباچه و يازده بخش است. عنوانهاي هر يک از بخشهاي اين کتاب عبارتند از: «نکتهپردازيها و خَدَنگاندازيها»، «مسئلهيِ سقراط»، «عقل در فلسفه»، «چهگونه جهانِ حقيقي افسانه از کار درآمد»، «اخلاق همچون ضدِّ طبيعت»، «چهار خطايِ بزرگ»، «بهبودبخشانِ بشريت»، «آنچه آلمانيان از دست ميدهند»، «پويندگيهايِ مردِ نابهنگام»، «آنچه من وامدارِ باستانيانام» و «پُتک سخن ميگويد».
غروب بتها با ترجمه و مقدم? داريوش آشوري و نوشتهاي از او در معرفي کتاب، با عنوانِ «نيچه و غروبِ بتها» در نشر آگه منتشر شده است.
درباره نويسنده: فريدريش ويلهلم نيچه(1900 – 1844)، فيلسوف، شاعر، منتقد فرهنگي، آهنگساز و فيلولوژيست کلاسيک آلماني.
