تاریخ ادبیات ایران 3: شاهنامه ابو منصوری

تاریخ و ادبیات ایران (3): شاهنامه ابومنصوری
«تاریخ و ادبیات ایران» مجموعه‌ای است شامل برگزیده‌ای از بهترین و مهمترین متون کهن نظم و نثر فارسی، به همراه شرح و بررسی و معرفی این متون و نویسندگانشان در زمینه تاریخی‌ای که متون مورد نظر در آن پدید آمده‌اند. دکتر محمد دهقانی در این مجموعه، ضمن بررسی زندگی و آثار شاعران و نویسندگان و متفکران و دانشمندان ایرانیِ مطرحِ بعد از اسلام و آوردن نمونه‌هایی از آثار آنان، تاریخ روزگار هر یک از آنان را نیز به زبانی ساده و روشن شرح داده است تا مخاطب، علاوه بر آشنایی با شاهکارهای نظم و نثر کلاسیکِ ایرانِ بعد از اسلام و پدیدآورندگان این شاهکارها، تصویری هم از زمانه‌ای که این آثار در آن پدید آمده‌اند به دست آورد و دریابد که این آثار چگونه بر زمانه خود تأثیر گذاشته و چگونه از آن تأثیر گرفته‌اند.
«شاهنامه ابومنصوری» سومین کتاب از مجموعه «تاریخ و ادبیات ایران» است. این کتاب به «مقدمه شاهنامه ابومنصوری»، تنها بخش به جا مانده از شاهنامه‌ای منثور به نام «شاهنامه ابومنصوری» نوشته ابومنصور المَعمَری، اختصاص دارد. «مقدمه شاهنامه ابومنصوری» کهن‌ترین نثر فارسی‌ای است که از ادبیات ایران بعد از اسلام به جا مانده است. محمد دهقانی در کتاب «شاهنامه ابومنصوری» متن این مقدمه را آورده و به شرح زمینه تاریخی و فرهنگی دوره‌ای پرداخته که «شاهنامه ابومنصوری» در آن پدید آمده است. او همچنین در این کتاب به معرفی ابومنصور عبدالرزّاق، حاکمی که «شاهنامه ابومنصوری» به دستور او تألیف شده، و نیز معرفی نویسنده این شاهنامه پرداخته است.
«شاهنامه ابومنصوری» در نشر نی منتشر شده است.
درباره نویسنده: دکتر محمد دهقانی (- 1344)، منتقد و مورخ و پژوهشگر ادبی، مترجم و روزنامه‌نگار ایرانی.