القصه
گزیده ی بیژن الهی

معرفی کتاب القصه

منتخبی از آثار بیژن الهی اعم از تألیف و ترجمه. القصه: گزیده‌ی بیژن الهی مجموعه‌ای‌ست متنوع، شامل اشعار، ترجمه‌ها و نوشته‌های مختلف بیژن الهی که بسیاری پیش‌تر در کتاب‌هایی مستقل به چاپ رسیده بودند و اکنون گلچینی از آن کتاب‌ها در کتاب القصه آمده است.

دربارۀ کتاب القصه

مقدمه‌ای با عنوان «آینده‌ها گشوده بود» سرآغاز القصه است و سپس آن‌چه از بیژن الهی را که در این کتاب گردآوری شده است می‌خوانید که عمدتاً شامل ترجمه‌ها و اشعار اوست.
کتاب القصه همچنین حاوی نظرات و دیدگاه‌های بیژن الهی دربارۀ شعر و ادبیات و ترجمه است که هم می‌تواند بابی باشد برای ورود به جهان ذهنی و زیبایی‌شناختی آثار او و رویکرد خاصش در ترجمه و هم شیوه‌ای برای درک ادبیات و آثار ادبی.
القصه از مقدمه، مؤخره‌ای با عنوان «به جوانی یا پیری» و چهارده بخش تشکیل شده است. بخش‌های چهارده‌گانۀ این کتاب عبارتند از: «از "جوانی‌ها"»، «از "چارشنبه – خاکستر"»، «ما اکنون   دو عاشق سحری»، «از "دیدن"»، «از "اشراق‌ها"»، «از "مُستغلات"»، «تجربه‌ها، تمرین‌ها، توضیح‌ها»، «از "نیتِ خیر"»«از "تاملِ ایامِ گذشته"»، «از "تاریخ صنیعی‌ی شهرها و..."»، «از ارضِ موات»، «از "سیرانو دو برژراک"»، «از "حلاجُ‌الأسرار"» و از "صبحِ روان"».
القصه: گزیده‌ی بیژن الهی در نشر بیدگل منتشر شده است.

بخشی از کتاب القصه

«... و چیزی حوالی‌ی چارده سالم بود که در روزنامه‌ها برخوردم به شعری از مردی به نام نیمایوشیج: "خواب در چشم ترم می‌شکند..." ندانستم یعنی چه، ولی جذبم کرد و، هرچه بیشتر می‌خواندم، بیشتر جذب می‌شدم. بعدها بود که نیماشناس شدم: چیزها یاد گرفتم از شعر او که هنوز هم ندیده‌ام در سخن کسی. دیرترها، اما، شراره‌هایی از آن "چیزها" در نامه‌های خودش دیدم: چه نامه‌های متینی، به‌به! پس آنک به خودم گفتم و اینک به تو می‌گویم که در ایران نوین هیچ "کبیر"ی نیامده در هیچ زمینه‌ی فرهنگی الا نیما. و من از بس که دوستش داشتم آن ایام، شبی به خوابش دیدم. قهوه‌خانه‌ام برد و چای داد. اما غمگین بود و پکر. خدا بیامرزد.
آن زمان خیلی‌ها به ریش ما خندیدند، لج خیلی‌ها بالا آمد، که طفل اول باید برود سواد یاد بگیرد، بعد فلان و بهمان بکند! فریدون رهنما، ولی، به طفل پناهی داد. خدا بیامرزد. گفت غلط کرده‌اند! الوار گفته مهرورزی راه شناسایی‌ست! دیرترها به "دانته"‌ی الیوت برخوردم. در مقدمه‌اش به گریه افتادم. می‌نویسد من دیوانه‌ی شعر فرانسوی بودم، دیری از آن پیش که قادر به ترجمه‌ی صحیح دو مصرع باشم! باری، من نگاه می‌کردم می‌دیدم نیما چه بسا "خشن و سقط" اختیار می‌کند از کلمات تا رام کند.»

دربارۀ بیژن الهی

بیژن الهی شیرازی، متولد 1324 در تهران و درگذشته به سال 1389، مترجم و شاعر ایرانی بود. الهی یکی از شاعران جریان‌گریز و پیشرو ایرانی است. او از شاعران نوگرای متعلق به جریان شعری موسوم به «شعر دیگر» بود.
اشعار بیژن الهی اشعاری نامتعارف نسبت به رسم شعری رایج زمانه‌شان بودند. او آثارش را با وسواس منتشر می‌کرد. در ترجمه هم دستی داشت. چندین زبان می‌دانست و ترجمۀ آثاری از شاعران مطرح جهان را در کارنامۀ کاری خود داشت.
الهی با نشریات گوناگونی نظیر «خوشه» و «جزوۀ شعر» و «دفترهای روزن» و «بررسی کتاب» و «اندیشه و هنر» و «تماشا» همکاری داشت. مدتی هم مدیر یک مؤسسۀ انتشاراتی به نام انتشارات پنجاه‌ویک بود که در نشر رویکردی نوگرا و پیشرو داشت اما طولی نکشید که درش تخته شد.
از آثار شعری بیژن الهی می‌توان به دفتر شعر «جوانی‌ها» و از ترجمه‌هایش می‌توان به کتاب‌ «اشراقها: اوراق مصور آرتور رَمبو» و «نیتِ خیر» اشاره کرد.

کتاب القصه برای چه مخاطبانی مناسب است؟

خواندن القصه: گزیده‌ی بیژن الهی را به همۀ علاقه‌مندان شعر پیشنهاد می‌کنیم.