چطور با هر جور آدمی ارتباط برقرار کنیم

لیل لوندز، با ارائه 92 رویکردی که انسان‌های موفق در زندگی روزمره خود به‌کار می‌گیرند به شما می‌گوید این دسته از افراد لزوماً برتر از شما نیستند، باهوش‌تر، زیباتر یا با سوادتر نیستند. برخی از آنها نه ارثی دریافت کرده‌ نه با همسری ثروتمند ازدواج کرده‌اند. ولی اعتماد به نفس دارند و به هرچه می‌خواهند می‌رسند. چرا؟ زیرا آن‌ها دارای مهارت چگونگی برخورد با همنوع هستند. آن‌ها می‌دانند چگونه قلب‌ها را تسخیر کنند. آن‌ها می‌دانند چه کنند تا استخدام شوند، تا ترفیع بگیرند، تا مشتریان، آن‌ها را به رقبا ترجیح دهند.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
همان طور که اولین نگاه باید چشم‌های طرف مقابلت را خشنود کند، اولین کلماتت هم باید گوش او را نوازش دهد. زبان تو یک تابلوی خوش‌آمدگویی است که بر روی آن نوشته شده «خوش‌ آمدید» یا «نزدیک نشوید.» برای اینکه هم‌صحبتت احساس کند به او خوش‌آمد می‌گویی، باید در گپ زدن استاد شوی.
گپ زدن؟ از این کلمه بدت می‌آید؟ با شنیدنش تنت از نفرت به لرزه می‌افتد؟ این دو تا کلمۀ کوچک حتی تیری بر قلب آدم‌های نترس و بی‌باک است. کافی است آن‌ها را به مهمانی‌ای دعوت کنی که کسی ‌آن‌ها را نمی‌شناسد؛ آن وقت حتی اسم آن مهمانی حالت تهوع‌آوری در آن‌ها ایجاد می‌کند. اگر این حرف‌ها برایت آشناست، از این واقعیت مسلم آرامش بگیر که: هر چقدر شخص باهوش‌تر باشد، بیشتر از گپ زدن بدش می‌آید. من سال‌هاست به عنوان مشاور کار می‌کنم و با بیش از پانصد شرکت کار کرده‌ام. در این مدت چیزی را کشف کرده‌ام که واقعاً مرا شوکه کرد. مدیران اجرایی ردۀ بالا که به‌راحتی می‌توانستند با هیئت مدیره‌ها مذاکرات مفصل داشته باشند و یا برای سهامدارانشان سخنرانی کنند، اعتراف کردند که در مهمانی‌های ناآشنا مثل بچه‌های گمشده احساس سردرگمی می‌کنند.