کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» اثر جولی اسمیت
اثری روانشناسی که به ما کمک میکند تا روی بهتر شدن حالمان کار کنیم و کنترل سلامت عاطفی خودمان را به دست بگیریم. جولی اسمیت بر اساس تجربههای خودش در کار روانشناسی، در کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟»، به ما یادآوری میکند که خلقوخو مؤلفهای ازپیشتعیینشده و ثابت نیست و نوع شخصیت ما را تعریف نمیکند بلکه فقط احساسی است که ما تجربه میکنیم.
جولی اسمیت در کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» جعبهابزاری در اختیار ما قرار میدهد تا در مواجهه با چالشها و مسایل زندگیمان دچار اختلال خلقی نشویم. درواقع این کتاب مهارتهایی را به ما میآموزد که با به کارگیری آنها میتوانیم تا جای ممکن از خلق و خوی بد فاصله بگیریم.
«چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» اثری پرفروش بوده است که به زبانهای متعددی نیز ترجمه شده است.
مروری بر کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟»
نویسنده کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» در فصل اول اثر بر اساس تجریبات طولانیمدت در کار روانشناسی میگوید بخش زیادی از افراد درگیر خلق بد هستند اما هیچگاه درباره آن با بقیه حرف نمیزنند. دوستان و خانوادهشان نیز از این اختلاق قلقی بیاطلاع هستند. درواقع این افراد موضوع را پنهان و نفی میکنند و سعی دارند درست طبق انتظارات موجود عمل کنند. اما گاهیاوقات این افراد پس از سالها درگیری با این وضعیت به این نتیجه میرسند که باید از درمانگر کمک بگیرند.
در کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» با این پرسش روبرو میشویم که آیا امکان تغییر و اصلاح بدخلقی وجود دارد یا این چیزی ذاتی است که باید تحملش کرد؟ افراد بدخلق خود را با دیگران مقایسه میکنند و احساس میکنند چیزی در آنها وجود دارد که نمیتوانند شاد و پرانرژی باشند. جولی اسمیت میگوید: «اگر بدخلقی را فقط نقصی در مغز بدانیم، باور اینکه میتوانیم آن را تغییر دهیم برای ما سخت خواهد بود و بهجای تلاش برای اصلاح روی پنهانکردن آن تمرکز میکنیم. ما به روال معمول زندگی میپردازیم، کارهای روزمرهمان را انجام میدهیم، به روی همه لبخند میزنیم؛ بااینحال در تمام مدت احساس پوچی میکنیم و خلقوخوی بدمان به مرور اوضاع را بدتر میکند و از هیچچیز لذت نمیبریم.»
ما با خواندن کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» یاد میگیریم که خلق و قوی بد یا اختلال خلقی تحت تاثیر عوامل متعددی از محیط درونی و بیرونی ما به وجود آمده است. شناخت این عوامل مؤثر و آگاهی به آنها، به ما کمک میکند تا آنها را در مسیر دلخواهمان بهکار بگیریم.
اما آیا میتوان عوامل بیرونی که موجب بدخلقی ما میشوند به طور کامل حذف کرد؟ پاسخ طبیعتا منفی است چرا که زندگی همواره با سختیها و چالشهای مختلفی همراه است که میتوانند ما را احاطه کنند. در کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» میآموزیم که نمیتوان این مسایل را انکار کرد چرا که حوادث مختلفی میتوانند ما را در معرض سختی، درد و فقدان قرار دهند و عواقب اینها همیشه در سلامت روحی و جسمی ما منعکس خواهد شد.
از اینرو هدف جولی اسمیت در کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟»، ریشهکن کردن خلق بد یا افسردگی نیست؛ بلکه او میخواهد با گردآوری مجموعهای از ابزار مؤثر به بهبود وضعیت کمک کند. هرچه این ابزار را بیشتر بهکار بگیریم، در استفاده از آنها مهارت بیشتری خواهیم یافت. پس از این کار، هر زمان که مشکلات زندگی سبب افت روحیه و خلقوخوی ما میشوند، جعبهابزاری داریم که به آن رجوع کنیم.
با خواندن کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» میبینیم که همه ما میتوانیم از این مهارتها و مفاهیم برای کنترل خلق و خویمان بهره بگیریم. نویسنده کتاب میگوید که طبق تحقیقات، این موارد برای افراد مبتلا به افسردگی هم مفیدند و برای مصرفشان نیاز به هیچ نسخهای نیست. اینها مهارتهای زندگی هستند، ابزارهایی که همه ما میتوانیم در طول زندگی هنگام بروز نوسانات خلقی، اعم از بزرگ و کوچک، از آنها استفاده کنیم. حتی برای افراد مبتلا به بیماری روانی حاد و طولانیمدت یادگیری مهارتهای جدید، تحتنظر متخصصان همیشه نتایج خوبی به همراه خواهد داشت.
جولی اسمیت در کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» میگوید علم ثابت کرده که قدرت تاثیرگذاری در احساسات در ما بیش از آن چیزی است که تصور میکنیم. او بر خلاف نویسندگان کتابهای خودیاری صرفا نمیگوید که احساسات ما تحتتاثیر افکارمان است بلکه میگوید این رابطهای دوسویه است به این معنا که احساسات ما نیز میتوانند افکاری را که به ذهنمان خطور میکند کنترل کنند و آسیبپذیری ما را افزایش دهند که درنتیجه ما باز افکار منفی و خودسرزنشگری بیشتری را تجربه خواهیم کرد.
رابطه دوسویهای که در کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» اشاره شده، اهمیت زیادی دارد و واقعیتی را به ما نشان میدهد که در اغلب کتابهای روانشناسی به آن توجه نمیشود. کتاب به ما میگوید که زمانی که حالمان خوب نیست، متفاوت فکر کردن کاری دشوار است و در نتیجه الگوی «فقط مثبت فکر کنید» به کار ما نمیآیند. درواقع متفاوت فکر کردن تنها پاسخ ممکن برای ما نیست. بر این اساس جولی اسمیت در بخشی از کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» میگوید: «نحوه تفکر ما اصل ماجرا نیست. کارهایی که میکنیم و قصور در انجام کارهایی که باید انجام دهیم هم بر روحیهمان تأثیر میگذارد. وقتی احساس ناراحتی میکنید، فقط دلتان میخواهد خود را از چشم دیگران پنهان کنید. شما تمایلی به هیچیک از کارهایی که معمولاً از آن لذت میبرید ندارید و درنتیجه آنها را انجام نمیدهید. اما همین کار و کنارگذاشتن طولانیمدت کارهایی که دوستشان دارید اوضاعِ احساساتتان را بهمراتب بدتر میکند. این چرخه تکرار درمورد وضعیت جسمانی ما نیز صدق میکند. فرض کنید چند هفتهای بهدلیل مشغله زیاد نتوانستهاید ورزش کنید. احساس خستگی و بدخلقی میکنید؛ درنتیجه ورزشکردن آخرین کاری است که میخواهید انجام دهید. اجتناب از ورزش حاصلی جز رخوت و بیحالی نخواهد داشت. با کاهش سطح انرژی شما، احتمال ورزشکردنتان و به موازات آن سطح خلقوخویتان کاهش مییابد. بدخلقی شما را به انجام کارهایی وامیدارد که شرایط روحیهای شما را خرابتر میکند.»
درباره جولی اسمیت نویسنده کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟»
جولی اسمیت، دارای مدرک دکتری روانشناسی بالینی و عضو انجمن روانشناسی بریتانیا و شورای حرفهای سلامت و مراقبت است. او به عنوان یک روانشناس سالها با مراجیعن متعددی کار کرده و سپس تجربیات و یافتههایش را از طریق شبکههای اجتماعی با مخاطبین بیشتری به اشتراک گذاشت. استقبال از این کار او سبب شد تا او تصمیم بگیرد با نوشتن کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» با گروه گستردهتری از افراد ارتباط برقرار کند.
درباره ترجمه کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟»
کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را من نگفته بود؟» با ترجمه آرزو شنطیائی در نشر میلکان منتشر شده است.
آرزو شنطیائی، متولد 1357، مترجم ایرانی است.
