قالاولان: افسونگر کوه بلور

داستان قالاولان این‌گونه آغاز می‌شود:
نوارهای طلایی خورشید، قله‌ی کوه قالاولان را روشن کرد. کوه آهسته آهسته گرمای روز را بر تن خود حس می‌کرد. نور خورشید به آرامی به طرف دشت سرازیر می‌شد. روز برای قالاولان آغاز می‌گردید.
قوچ وحشی بزرگی به‌ آهستگی به طرف کانی برزان، چشمه‌ی دامنه‌ی کوه می‌آمد. در فاصله‌ی کمی دورتر، دست‌های بز و میش، قوچ را دنبال می‌کردند. خرگوشی کوچک از کنار پای قوچ جست‌وخیزکنان فرار کرد.
کبکها و تیهوها زودتر از سایر پرندگان پای چشمه آمده بودند و حالا داشتند در گرمای لذتبخش آفتاب، کنار کانی، پر و بالشان را آماده‌ی پرواز می‌کردند. سالهای سال بود که قالاولان هر سپیده‌دم بیدار می‌شد وتمام موجودات دامنه‌ی کوه را بیدار می‌کرد تا تلاش روزانه را شروع کنند.
آن پایین، پای کوه، روستای فیردین هم داشت از خواب بیدار می‌شد. برزو، چوپان ده، گوسفندهای مردم را که از دروازه‌های تنگ چوبی حیاط خانه‌ها بیرون می‌آمدند جمع می‌کرد. سگ گله هم پابه‌پای برزو، به دنبال گله ‌این‌ور و آن‌ور می‌دوید.