“هزار و یکشب” یا “هزار افسان” بهصورت اتفاقی در موزهای در یکی از شهرهای مشرق زمین به دست شارل آنتوان گالان – منشی وقت سفیر فرانسه – افتاد. گالان پس از مطالعه چند صفحه از کتاب متوجه شد اثر مهمی در دستانش است، او مصمم شد آن را با خود به فرانسه ببرد و ترجمه کند. چنین شد که “هزار و یکشب” شهرتی جهانی یافت. گفته میشود این کتاب پیش از دوران هخامنشی در هند نگاشته شد و پیش از حمله اسکندر، به ایران رسید و به زبان پارسی کهن ترجمه شد. قصههای این کتاب بار دیگر و در دوران ساسانیان به زبان پهلوی یا پارسی میانه برگردانده شد. در قرن سوم هجری این کتاب به زبان عربی ترجمه شد و دیگر اثری از ترجمه پهلوی آن نبود. پس از ان این کتاب دست به دست گشت و قصههایی از دوران جاهلیت عرب و صدر اسلام و بعدها قصههایی از خلفای عباسی و اموی به آن افزوده شد. در آخر در قرن دهم هجری تمام این قصهها جمعآوری شد و سرگرمیهای شبهای عرب یا هزار و یکشب نام گرفت. این چاپ که متعلق به نشر کتاب پارسه است از “هزار و یکشب” ترجمه عبداللطیف طسوجی، به کوشش سیامک گلشیری فراهم آمدهاست. تلاش گلشیری بر آن بودهاست که این اثر برای تمامی مخاطبان خوشخوان و روان باشد، بدین منظور او با نشانهگذاری و حذف پارهای حروف ربط و اضافه، به این نیت دست یافتهاست. کتاب هزار و یکشب در دو جلد رحلی عرضه شده و تفاوتهای فرمی بارزی با سایر چاپهای هزار و یکشب دارد.
