خانه ی لهستانی ها

خانه‌ی لهستانی‌ها
ماجراهای مردمی فقیر، ساکن در اتاقهای خانه‌ای قدیمی در جنوب تهران در سالهای پیش از انقلاب. در رمان «خانه‌ی لهستانی‌ها»، نوشته مرجان شیرمحمدی، از زبان پسری به نام سهراب حکایتِ فقر، مسائل فرهنگی و اجتماعی و خوشی‌ها و ناخوشی‌های آدمهایی را می‌خوانیم که در اتاقهای اجاره‌ای خانه‌ای که روزگاری لهستانی‌های مهاجر در آن زندگی می‌کرده‌اند ساکن‌اند. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «همه‌ی مستأجرهای خانه‌ای که ما توش زندگی می‌کردیم مثل ما ندار بودند، ولی دست کم بیشترشان یک مرد داشتند. توی آن خانه، مادر من بود که شوهر نداشت و خاله پری. مادام و نصیبه خانم و بانو هم که پیر بودند. بقیه‌ی زن‌ها شوهر داشتند، یعنی بهجت خانم، ثروت خانم که برعکسِ اسمش فقیر بود و مریم خانم، مادر مسعود و محمد که ما به‌ش می‌گفتیم ممل و عزت خانم که برعکس اسمش عزتی نداشت و مدام از شوهرش کتک می‌خورد و همدم خانم. همدم خانم هم از شوهرش کتک می‌خورد. قاسم آقا شوهر همدم خانم توی یک سلمانی کار می‌کرد و بعضی جمعه‌ها اگر هوا خوب بود، توی حیاط، موهای مردهای خانه و ما بچه‌ها را کوتاه می‌کرد. مرد بدی نبود، ولی دستِ بزن داشت. قاسم آقا پدر فریدون بود. فریدون بهترین رفیقم بود و بیخ دیواری‌اش حرف نداشت. ما دور از چشم مادرم بیخ دیواری بازی می‌کردیم. مادرم از بیخ دیواری بدش می‌آمد و می‌گفت بازی لات‌هاست. مادرم از لات‌ها خوشش نمی‌آمد، برعکسِ خاله پری که توی زندگی‌اش عاشق یک لات شده بود.»
«خانه لهستانی‌ها» در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: مرجان شیرمحمدی (- 1352)، بازیگر و داستان‌نویس ایرانی.
رتبه گودریدز: 3/42 از 5.