مائده های زمینی و مائده های تازه

مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه
کتابی در ستایش شادی و شور و عشق و زندگی و رهایی از قیودی که آدمی را در جهان گرفتار خود کرده‌اند. آندره ژید در «مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه» با آغوش باز به استقبال همه مواهب و لذتهای جهان رفته است. به اعتقاد ژید همه آنچه در هستی است جلوه‌ای از خداوند است و آری گفتن انسان به آنچه طبیعت و جهان به او پیشکش کرده او را نه فقط به لذتی زمینی بلکه به شناختی معنوی از خالق این لذتها می‌رساند. او همچنین در این کتاب به جستجو و کاوشِ خویشتنِ خویش رفته است. کتاب از دو بخش تشکیل شده است: بخش اول «مائده‌های زمینی» است و متعلق به دوره جوانی ژید و زمانی که سفر به افریقا تحول درونی بزرگی را در او رقم زد. ژید این تحول درونی را همراه با تجربه‌هایی که در این سفر از سر گذرانده بوده در «مائده‌های زمینی» به شیوه‌ای شاعرانه بیان کرده است. بخش دوم کتاب، با عنوان «مائده‌های تازه»، را ژید سالها بعد از «مائده‌های زمینی» و در آستانه سالخوردگی نوشت. ژید «مائده‌های تازه» را خطاب به آنها که از پس او خواهند آمد آغاز می‌کند و در این کتاب، با بیانی صریح و جسورانه و از منظری غیرکلیشه‌ای، از موضوعاتی چون عشق و هوس و وسوسه و لذت و خوشبختی و اندوه و خردمندی و ایمان سخن می‌گوید.
ترجمه مهستی بحرینی از «مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه» با مقدمه مترجم در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
درباره نویسنده: آندره ژید (1951 – 1869)، داستان‌نویس، جستارنویس و نمایشنامه‌نویس فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1947 میلادی.
رتبه گودریدز: 3/61 از 5.