کتاب «داستايفسکي: زندگي و نقد آثار»، اثر هانري تروايا
کتاب «داستايفسکي: زندگي و نقد آثار» روايتي است تحليلي از زندگي و آثار فيودور داستايفسکي. هانري تروايا در اين کتاب، با نگاهي موشکافانه و جاهايي با استفاده از صحنهپردازيهاي داستاني، ما را به پشت صحن? شاهکارهايي چون «جنايت و مکافات» و «برادران کارامازوف» ميبرد و ضمن مرور و بررسي آثار داستايفسکي، به ما ميگويد که اين آثار چگونه و در چه شرايطي خلق شدند و از چه عناصر بيرونيِ مربوط به محيط زندگي نويسنده تأثير گرفتند. در اين کتاب پابهپاي تروايا به دورههاي مختلف زندگي پُرحادثه و پُرتلاطمِ يکي از بزرگترين نويسندههاي قرن نوزدهم روسيه سفر ميکنيم و آثار داستايفسکي را در پيوند با زندگي واقعي و شرايط و محيطي که او در آن زيسته است درک ميکنيم. کتاب «داستايفسکي: زندگي و نقد آثار» از يادداشت نويسنده و چهار بخش تشکيل شده است.
بخشي از کتاب «داستايفسکي: زندگي و نقد آثار»
«در تاريخ ششم اکتبر 1506 امير منطقه پلينسک به نجيبزاده روس دانيل ايوانويچ ايرتيشويچ چندين دهکده به رسم هديه عطا کرد که يکي از آنها ده دُستويه وُ بود. اخلاف ايرتيشويچ داستايفسکي نام گرفتند. يک فدور داستايفسکي خويشاوند پرنس کوربسکي معروف بود که داستانش در اشعار عاشقانه روسي آمده است و از اين راه شهرتي به دست آورده و اين همان کس است که از بيم خشم ايوان مخوف به ليتواني پناهنده شد و از آنجا براي پادشاه نامههائي فرستاد که از لحاظ هنر نويسندگي در اظهار احساسات کينتوزانه در درجات عالي قرار دارد. در حدود همين عصر يک رافائل داستايفسکي متّهم به جعل و تزوير و اختلاس از وجوه دولتي شد. داستايفسکيهاي ديگر بعضي قاضي، کشيش يا ناخداي کشتي بودند. يک آکيندي داستايفسکي در معبد لو در کيف مدفون است. يک استفان داستايفسکي توانست در 1624 از زندان ترکان بگريزد و در شهر لووف در برابر تمثال مريم مقدس زنجيرهاي نقرهاي بياويزد. در سال 1634 يک شاشني داستايفسکي با پسرش در قتل يک فرمانده نظامي شرکت داشت. يک فيليپ داستايفسکي در 1649 رهبري حملههاي خونين به سرزمينهاي همسايگان را به همراه غارت و چپاول به عهده داشت.
سارق، جاني، کارمند اداره، قاضي دادگستري، روحاني، اهل تقلب و تزوير؛ اينها هستند اعضاي يک خانواده که در هر نسل درهم آميختهاند. گوئي اين گروه شخصيتهاي آثار داستايفسکي را از پيش تصوير ميکنند.»
دربارة هانري تروايا، نويسندة کتاب «داستايفسکي: زندگي و نقد آثار»
لِو تاراسف (Lev Tarassov)، معروف به هانري تروايا (Henri Troyat)، زادة 1911 در روسيه و درگذشته به سال 2007 در فرانسه، نويسندة روسي – فرانسوي با خانوادهاي ارمنيتبار بود. با وقوع انقلاب روسيه کم نبودند خانوادههايي که مالباخته و مجبور به ترک اين کشور شدند و خانوادة تروايا نيز از جمل? همين خانوادهها بودند. تروايا و خانوادهاش بعد از انقلاب روسيه داراييهاي خود را از دست دادند و از روسيه گريختند و هر از چندي در کشوري مقيم شدند و سرانجام به فرانسه رفتند. تروايا در فرانسه حقوق خواند و داستاننويسي را نيز بهطور جدي شروع کرد و خيلي زود در اين عرصه درخشيد و آثارش مورد استقبال قرار گرفت. از او بيشمار اثر داستاني و غير داستاني بهجا مانده است. او به جز داستان، در عرص? زندگينامهنويسي و تاريخ نيز قلم زده و زندگينامههاي مهمي دربارة نويسندگان بزرگ جهان نوشته است که از آن جمله ميتوان به زندگينامههايش دربارة چخوف، اميل زولا، تالستوي، تورگنيف و فلوبر اشاره کرد. تروايا به زبان فرانسه مينوشت و عضو فرهنگستان فرانسه بود و رمان «عنکبوت» او جايزة گنکور را، که از جوايز ادبي معتبر فرانسه است، از آن خود کرد. اين رمان به فارسي هم ترجمه شده است.
از ديگر آثار ترجمهشدة هانري تروايا به فارسي ميتوان به «چخوف»، «زولا»، «راسپوتين»، «ايوان مخوف» و «شقايق و برف» اشاره کرد.
دربارة ترجم? فارسي کتاب «داستايفسکي: زندگي و نقد آثار»
کتاب «داستايفسکي: زندگي و نقد آثار» با ترجمه و مقدم? حسينعلي هروي در انتشارات نيلوفر منتشر شده است. دکتر حسينعلي هروي، متولد 1297 در گرگان و درگذشته به سال 1372، حافظپژوه، مترجم، مقالهنويس، معلم و استاد دانشگاه ايراني بود. هروي داراي ليسانس زبانهاي خارجه از دانشگاه تهران و دکتراي فرهنگ و تمدن اسلامي از دانشگاه پاريس بود. او مدتي، از سال 1325 تا 1328، رئيس آموزش و پرورش و رئيس فرهنگ گناباد بود.
مهمترين کتاب تأليفي هروي کتاب چهار جلدي «شرح غزلهاي حافظ» است. از ترجمههاي او نيز ميتوان به «فرهنگ البس? مسلمانان»، «درسهايي براي خوش زيستن در زندگي زناشويي» و «پوشکين: زندگينامه» اشاره کرد.
رتب? کتاب «داستايفسکي: زندگي و نقد آثار» در گودريدز: 4.01 از 5.
