حفره ها

حفره‌ها
شعرهایی که به نرمی زبان را به بازی می‌گیرند و از خلاء، اندوه، عشق، شهر، جنگ، روابط و بحرانهای عاطفی و زیستی، تنهایی و دلتنگی و دیگر چیزهایی که فرد در مواجهه با خود و روابطش با دیگران و نیز در زندگی‌ اجتماعی‌اش با آنها درگیر است سخن می‌گویند. در شعرهای مجموعۀ حفره‌ها، سرودة گروس عبدالملکیان، با تاریکی‌های مخفی در دلِ روشنایی، با جای خالی چیزهایی که نیستند و فرد نبودشان را حس می‌کند، مواجهیم و با اضطرابها، حس‌های گمشده و نوعی دلتنگی و اندوه که به پای چیزها می‌پیچد یا سطح چیزها را همچون لایه‌ای از غبار می‌پوشاند. زبان شعرها ساده است، اما بازی‌هایی را با کلمات و مفاهیم در خود پنهان دارد. گاه در این شعرها با تصویر و موقعیتی غافلگیرکننده مواجه می‌شویم؛ مثلاً ناگهان می‌بینیم که میدان جنگ از دنیای کلمات به حریم خصوصی وارد می‌شود و از خلال این تداخل، تصویری خلافِ انتظار پدید می‌آید: «دراز کشیده‌ام/ زنم شعری از جنگ می‌خوانَد،/ همین مانده بود/ تانک‌ها به تختخوابم بیایند/ گلوله‌ها/ خواب‌هایم را/ سوراخ سوراخ کرده‌اند/ بر یکی از آن‌ها چشم می‌گذاری:/ خیابانی می‌بینی/ که برف پوستش را سفید کرده است...»
کتاب شامل بیست و چهار شعر است به نامهای: «ملاقات»، «بدون نام»، «زخم»، «مرز»، «ماجرا»، «دیوانگی»، «بدون نام»، «قایق کاغذی»، «عبور»، «بهمنِ کوچک»، «خواب»، «پارانویا»، «بدون نام»، «مادونِ قرمز»، «دو نقطه»، «حدودِ صبح»، «دست‌ها»، «هَواس»، «ابر»، «خزر»، «کلمات»، «مردانِ ته‌نشین‌شده در کافه»، «مجسمه» و «جا ماندنِ اتوبوس از زنی زیبا».
مجموعه شعر حفره‌ها در نشر چشمه منتشر شده است.
دربارة نویسنده: گروس عبدالملکیان (- 1359)، شاعر ایرانی.
رتبۀ گودریدز: 45/3 از 5.