حفره ها

حفره‌ها
شعرهايي که به نرمي زبان را به بازي مي‌گيرند و از خلاء، اندوه، عشق، شهر، جنگ، روابط و بحرانهاي عاطفي و زيستي، تنهايي و دلتنگي و ديگر چيزهايي که فرد در مواجهه با خود و روابطش با ديگران و نيز در زندگي‌ اجتماعي‌اش با آنها درگير است سخن مي‌گويند. در شعرهاي مجموع? حفره‌ها، سرودة گروس عبدالملکيان، با تاريکي‌هاي مخفي در دلِ روشنايي، با جاي خالي چيزهايي که نيستند و فرد نبودشان را حس مي‌کند، مواجهيم و با اضطرابها، حس‌هاي گمشده و نوعي دلتنگي و اندوه که به پاي چيزها مي‌پيچد يا سطح چيزها را همچون لايه‌اي از غبار مي‌پوشاند. زبان شعرها ساده است، اما بازي‌هايي را با کلمات و مفاهيم در خود پنهان دارد. گاه در اين شعرها با تصوير و موقعيتي غافلگيرکننده مواجه مي‌شويم؛ مثلاً ناگهان مي‌بينيم که ميدان جنگ از دنياي کلمات به حريم خصوصي وارد مي‌شود و از خلال اين تداخل، تصويري خلافِ انتظار پديد مي‌آيد: «دراز کشيده‌ام/ زنم شعري از جنگ مي‌خوانَد،/ همين مانده بود/ تانک‌ها به تختخوابم بيايند/ گلوله‌ها/ خواب‌هايم را/ سوراخ سوراخ کرده‌اند/ بر يکي از آن‌ها چشم مي‌گذاري:/ خياباني مي‌بيني/ که برف پوستش را سفيد کرده است...»
کتاب شامل بيست و چهار شعر است به نامهاي: «ملاقات»، «بدون نام»، «زخم»، «مرز»، «ماجرا»، «ديوانگي»، «بدون نام»، «قايق کاغذي»، «عبور»، «بهمنِ کوچک»، «خواب»، «پارانويا»، «بدون نام»، «مادونِ قرمز»، «دو نقطه»، «حدودِ صبح»، «دست‌ها»، «هَواس»، «ابر»، «خزر»، «کلمات»، «مردانِ ته‌نشين‌شده در کافه»، «مجسمه» و «جا ماندنِ اتوبوس از زني زيبا».
مجموعه شعر حفره‌ها در نشر چشمه منتشر شده است.
دربارة نويسنده: گروس عبدالملکيان (- 1359)، شاعر ايراني.
رتب? گودريدز: 45/3 از 5.