ویکتور فرانکل

ویکتور امیل فرانکل (Viktor Emil Frankl)، متولد 1905 و درگذشته به سال 1997، عصب‌شناس، روانشناس و فیلسوف اتریشی بود. ویکتور فرانکل بنیانگذار «معنا‌درمانی» است. او دارای دکترای پزشکی و فلسفه از دانشگاه وین بود. فرانکل از بازماندگان هولوکاست بود و سال‌هایی از عمرش در دوران جنگ جهانی دوم، در اردوگاههای کار اجباری آلمان نازی گذشت. این دوران و آنچه فرانکل در این سالهای سیاه تجربه کرد و به چشم دید بسیار بر دیدگاههایش دربارۀ معنا‌درمانی و تحلیل وجودی و معنویتی که به اعتقاد او در ضمیر ناهشیار انسان وجود دارد تأثیر گذاشت. کتاب اتوبیوگرافیک «انسان در جستجوی معنا» ماحصل تجربیات ویکتور فرانکل از دوران اسارتش در اردوگاه‌های آلمان نازی است. این کتاب، مشهورترین اثر اوست. از دیگر آثار ویکتور فرانکل می‌توان به کتاب‌های «انسان در جستجوی معنای غایی»، «آری به زندگی»، «ارادة معطوف به معنی: گزیدة سخنرانی‌ها دربارة معنی‌درمانی»، «انسانیتِ در رنج: بنیان‌های انسان‌شناختی روان‌درمانی» و «معنی‌درمانی و تحلیل وجودی: متونی از شش‌ دهه» اشاره کرد.