سفر از حقوق به ادبیات جلد اول

فرمان حاکم، قانون است»، «قانون من هستم»، «حاکمیت، متعلق به حاکم است نه مردم همواره حق با شاه (حاکم) است»، «پادشاه، سایه خدا روی زمین است»، «حاکمیت عطیه ای الهی است که به پادشاه حاکم اعطا شده است و نظایر اینها، بعضی از گزاره های دستوری آیین خودکامگی هستند که تا قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹ پایه و مایه فلسفه سیاسی بسیاری از جوامع را بدان قالب میریخته اند اما امروزه هر کس به آنها دهان گشاید مشت خود را به عنوان جبار بگشاده در دوران معاصر دیر زمانی است که این سخنان به ننگ آلوده و مدعیان حکومتهای خود بنیاد را رسوا کرده و حتی هیچ حاکم خودکامه ای اکنون حاضر نیست برای مشروعیت خود به آن عبارات استناد جوید.