نگاهی به ادب پارسی - از روزگار کهن تا عصر نو

آصفه آصفی در اوایل دهۀ ۱۳۰۰ شمسی در تهران چشم به جهان گشود. او پس از اتمام دوره‌های دبستان و دبیرستان در رشتۀ زبان و ادبیات فرانسوی دانشگاه تهران تحصیل کرد. وی سپس به فرانسه رفت، در رشتۀ تعلیم و تربیت درس خواند و در سال ۱۳۴۱ درجۀ دکتری دریافت کرد. در بازگشت، وی علاوه بر دانشسرای عالی در دو ـ سه دانشکدۀ دیگر هم به تدریس پرداخت. همچنین در سال ۱۳۴۶ انجمن اولیا و مربیان را در ایران بنیاد گذاشت و سردبیری نشریۀ این انجمن به نام مکتب مام را برعهده گرفت. او در دهه‌های ۱۳۵۰-۱۳۴۰ مقاله‌ها، کتابچه‌ها و کتاب‌های متعددی در موضوع چگونگی تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان در خانه و مدرسه ترجمه و تألیف و منتشر کرد.

یکی از دانشکده‌هایی که او در آن به تدریس پرداخت، مدرسۀ عالی علوم اداری و بازرگانی قزوین بود. او در سال ۱۳۵۲ کتابی با عنوان نگاهی به ادب پارسی برای این مدرسۀ عالی تألیف کرد. این کتاب، که در چهارده فصل، سیری در نظم و نثر فارسی اغلب بر اساس چهره‌های شاخص در ادوار مختلف از روزگار کهن تا عصر نو است، به‌لحاظ ذوق ادبی مؤلف و تسلط او بر روش‌شناسی دریچه و مقدمۀ بسیار خواندنی و مناسبی برای شناساندن ادبیات فارسی به مخاطبان عام‌ تر است.