نیروی خشونت پرهیزی

جودیت باتلر معتقد است خشونت‌پرهیزی درواقع موضعی اخلاقی در میانه‌ی میدان سیاسی است؛ اما اغلب به اشتباه عملی منفعلانه یا اخلاقی فردگرایانه برای پرهیز از مواجه با اشکال موجود قدرت تعبیر می‌شود. او می‌کوشد نشان دهد که اخلاق خشونت‌پرهیزی تنها زمانی معنا پیدا می‌کند که با مبارزه‌ای سیاسی و گسترده برای برابری اجتماعی پیوند خورده باشد.

باتلر با تکیه بر نظریه‌های فوکو، فانون، فروید و بنیامین نشان می‌دهد که چگونه ممنوعیت خشونت معمولاً شامل جان‌های «در خور سوگ» نمی‌شود و چگونه «توهم‌های نژادی» خشونت‌های دولتی و رسمی را توجیه می‌کنند. این جنبش‌ها ادعاهای اخلاقی خود را بر مبنای درک وابستگی متقابل زندگی‌ها و ارتباط آن با برابری اجتماعی و سیاسی شکل می‌دهند.

باتلر در نیروی خشونت‌پرهیزی از ما می‌خواهد تا درباره‌ی اخلاق مقاومت بازنگری کنیم و امکانات بالقوه‌ی خشونت‌پرهیزی را در مواجهه با بی‌عدالتی‌های نظام‌مند توضیح می‌دهد. تحلیل تیزبینانه‌ی باتلر از خشونت‌پرهیزی چهارچوبی حیاتی برای درک پیچیدگی‌های اعتراض و همبستگی در دنیای امروز ارائه می‌دهد.