کتاب ساعدی

در آثار ساعدی دو گانه ی پر تنش زبان-زبان به مثابه ی امکان و زبان به مثابه ی ابزار سرکوب-در صحنه هایی از تعلیق و هراس اشکار می شود. نمایشنامه های او نه تنها بازتاب دهنده ی واقعیت های اجتماعی و سیاسی زمانه اش هستند بلکه صحنه هایی اند که قدرت درآن تولید و به چالش کشیده می شود و گاه به شکلی تراژیک فرو می پاشد. در این صحنه ها بدن ها به ابزار بیان تبدیل می شوند فضاها به نمادهای قدرت بدل می گردند و سکوت ها به بلندترین فریادها تبدیل می شوند.