خانه خوبرویان خفته

کتاب «خانه خوبرویان خفته» اثر یاسوناری کاواباتا
معاشقه با مرگ؛ فانتزی اروتیک با تداعی خاطرات و یاد عشق‌های گذشته. کتاب «خانه خوبرویان خفته» از مهم‌ترین آثار ادبیات داستانی ژاپن و بخشی از میراث ادبی جهان در قرن بیستم است.
یاسوناری کاواباتا، نویسنده کتاب «خانه خوبرویان خفته»، برنده جایزه نوبل ادبی است و این کتاب از آثار مهم او به شمار می‌رود و خود این نکته به تنهایی نشان دهنده اهمیت این اثر داستانی است.
کتاب «خانه خوبرویان خفته» اولین‌بار در سال 1961 منتشر شد. داستان این کتاب مورد اقتباس سینمایی هم قرار گرفته است.
شیوه روایت و مضامینی که کاواباتا در کتاب «خانه خوبرویان خفته» به کار گرفته بسیار ستایش شده است تا جایی که گابریل گارسیا مارکز گفته بود دوست دارد داستانی مانند این کتاب بنویسد. مارکز رمان مشهور «خاطره دلبرکان غمگین من» را با الهام از داستان «خانه خوبرویان خفته» نوشت.

مروری بر کتاب «خانه خوبرویان خفته»
در کتاب «خانه خوبرویان خفته» با سه داستان روبروییم که اگرچه داستان‌هایی به‌هم پیوسته نیستند اما مضامینی مشترک و نیز شیوه روایی یکسان آنها در پیوند با هم قرار داده است.
«دست»، «پرندگان و حیوانات دیگر» و «خانه خوبرویان خفته» عناوین سه داستان کتاب «خانه خوبرویان خفته» است که در هر سه آنها میان صورت و محتوا شباهت وجود دارد و در واقع این سه داستان هر یک تکه‌ای از یک روایت تکان‌دهنده است.
روایت اصلی داستان «خانه خوبرویان خفته» را می‌توان روایت مردهای سرگردان، تک‌افتاده و پا به سن گذاشته‌ای‌دانست که مهم‌ترین فقدان زندگی‌شان غیاب زن است. اما در عین‌حال این فقدان را نمی‌توان فقدانی صرفا جنسی دانست چرا که مردان پابه سن گذاشته داستان‌ در دوره‌ای از عمرشان به سر می‌برند که نیاز‌های جنسی کم‌وبیش برایشان رنگ باخته است.
زنان داستان‌های کتاب «خانه خوبرویان خفته» هم ویژگی‌هایی دارند که آنها را به نوعی به زنانی عصیانگر و اثیری بدل می‌کند. بودن در کنار آنها نه تنها قرار و آرامشی برای مردان مسن داستان به همراه ندارد بلکه به شکلی موقعیت آنها را بحرانی‌تر هم می‌کند.
کاواباتا در کتاب «خانه خوبرویان خفته» نشان داده که تا چه حد در به کارگیری شیوه‌های روایی مدرن چیره‌دست است در عین آنکه هر سه داستان این کتاب ویژگی‌هایی برجسته از فرهنگ شرقی را هم در خود جای داده‌اند.
کشش مردان هر سه داستان «خانه خوبرویان خفته» به زنان، شکلی از شیدایی مرموز و پیچیده‌ای است که به شکلی درخشان به تصویر کشیده شده است.
شیوه روایی کاواباتا در هر سه داستان کتاب «خانه خوبرویان خفته» در پیوندی عمیق با محتوای داستان‌ها است. کاواباتا با به کارگیری شیوه‌ای سوررئال بر روی مضامینی چون تداعی یادها و خاطره‌های گذشته، تنهایی و عزلت و حس گناه دست گذاشته و فضایی ساخته که برای خواننده تکان‌دهنده و در جاهایی مبهم و مرموز و البته گاه هوس‌آلود است.
داستان‌های کتاب «خانه خوبرویان خفته» میان خیال و واقعیت در رفت‌وآمدند و کاواباتا به رابطه میان انسان‌ها توجه کرده و موقعیت فرادست مردان را به شیوه‌ خاص خودش تصویر کرده است.

درباره یاسوناری کاواباتا، نویسنده کتاب «خانه خوبرویان خفته»
یاسوناری کاواباتا، رمان‌نویس و داستان‌نویس مشهور ژاپنی، در ژوئن 1899 در شهر اوزاکای ژاپن متولد شد. پدرش فیزیکدانی شناخته شده بود اما از بخت بد، دو ساله بود که پدر و مادرش را از دست داد و پس از آن تحت سرپرستی مادربزرگ و پدربزرگش در روستا قرار گرفت و به مدرسه دولتی ژاپنی رفت. در هفت سالگی مادربزرگ و در پانزده سالگی پدربزرگش را هم از دست داد و نزد خانواده مادری‌اش رفت. در 1916 به خانه‌ای شبانه‌روزی در نزدیکی یک دبیرستان مدرن و امروزی نقل مکان کرد. پس از اتمام دوره دبیرستان به توکیو رفت و در آزمون ورودی دانشگاه سلطنتی توکیو شرکت کرد و با قبولی در رشته زبان انگلیسی وارد دانشکده علوم انسانی شد. کاواباتا البته تغییر رشته داد و در سال 1924 در رشته ادبیات ژاپنی فارغ‌التحصیل شد. در اکتبر همین سال او به همراه گروهی دیگر از جوانان نشریه‌ای ادبی منتشر کرد. اولین داستان کوتاه کاواباتا با عنوان «رقاصه‌ای از ایزو» در 1927 منتشر شد و نقدهای مثبتی دریافت کرد. او به جز نوشتن داستان به عنوان خبرنگار با نشریات و روزنامه‌ها هم همکاری داشت. این دوره‌ای است که جنگ هم در جریان است اما کاواباتا از حضور در جنگ تن می‌زند و تمایلات خود را نسبت به اعمال اصلاحات سیاسی در ژاپن نشان می‌دهد. خود او معتقد بود که از دست دادن زودهنگام اعضای خانواده‌اش و سپس جنگ دو تجربه‌ای بوده‌اند که بر او تاثیر زیادی گذاشته‌اند. به خصوص رد تجربه جنگ به وضوح در آثار او قابل مشاهده است و منتقدان معتقدند که آثار کاواباتا را از نظر موضوعی می‌توان به بخش پیش و پس از جنگ تقسیم کرد. کاواباتا اگرچه در آغاز به عنوان نویسنده داستان کوتاه شناخته شد اما پس از انتشار چند اثر که آنها نیز موفق بودند در سال 1949 رمان «دهکده برفی» را منتشر کرد و با این کتاب به عنوان یکی از مهم‌ترین نویسندگان ژاپنی شناخته شد. او در سال 1953 به عضوین آکادمی هنرهای ژاپن درآمد و چهار سال بعد به سمت ریاست انجمن قلم ژاپن منصوب شد. در سال 1968 کاواباتا جایزه نوبل ادبی را دریافت کرد تا به این ترتیب به عنوان اولین ژاپنی که توانسته مطرح‌ترین جایزه ادبی جهان را دریافت می‌کند شناخته شود. همچنین در سال 1959 نشان گوته از انجمن ادبی شهر فرانکفورت به کاواباتا اهدا شد. کاواباتا سرانجام در شانزدهم آوریل 1972 و در سن 72 سالگی، در شهر کاماکورا از استان کاناگاوای ژاپن با استفاده از گاز خودکشی کرد بی آنکه هیچ یادداشتی از خود باقی بگذارد. از کاواباتا آثار زیادی به فارسی ترجمه شده که از بین آنها می‌توان به این‌ها اشاره کرد: «استاد»، «آوای کوهستان»، «قلمرو رویایی سپید»، «رقصنده ایزو»، «رعد و برق پاییزی» و «داستان‌های کفدستی» اشاره کرد.

درباره ترجمه فارسی کتاب «خانه خوبرویان خفته»
کتاب «خانه خوبرویان خفته» با ترجمه رضا دادویی در نشر سبزان منتشر شده است.
رضا دادویی، متولد 1355، نویسنده، مترجم و فیلمساز ایرانی است. او دارای مدرک کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی و دکترای پژوهش هنر است. کتاب‌های متعددی با تالیف و ترجمه او منتشر شده و و چندین فیلم کوتاه بلند نیز توسط او ساخته شده است. «مدرسه شبانه و کلکسیون»، «تاریخه سینما» «کتابخانه غرایب»، «هزار دنیا» و «صد سال تنهایی» عناوین برخی از ترجمه‌های دادویی‌ است.