زائری زیر باران

معرفي کتاب زائري زبر باران اثر احمد محمود

داستان‌هايي درباره زندگي محرومان و طردشده‌ها و به حاشيه‌رانده‌شدگان که همگي هويتي بومي دارند و در جغرافياي جنوب ايران مي‌گذرند. مجموعه داستان زائري زير باران، تصويرگر فقر و فلاکت تهيدستان در ميانه دهه چهل ايران است.
احمد محمود در قصه‌هاي زائري زير باران، به ترسيم رسم و رسوم و آيين‌هاي مردم جنوب، جايي که خود از آن برآمده و به خوبي با آن آشنا بود، پرداخته است. 
در داستان‌هاي کتاب زائري زير باران، وجوه مختلف محروميت و بيکاري و فقر و همچنين جهل و عدم آگاهي اجتماعي به تصوير کشيده شده است.

درباره کتاب زائري زبر باران

حسن ميرعابديني در کتاب «صد سال داستان‌نويسي ايران»، زائري زير باران را چون حد فاصلي مي‌داند که مرحله نخست کار احمد محمود را از مرحله جديد کار او مشخص مي‌کند. او فضاي قصه‌هاي اين مجموعه را فضايي رخوتناک مي‌داند که در آن آدم‌هايي از خودبيگانه و بلاتکليف از هر فرصتي براي فلسفه‌بافي مرگ‌انديشانه درباره زندگي استفاده مي‌کنند.
مجموعه داستان زائري زير باران شامل دوازده قصه با اين عناوين است: «مصيبت کبک‌ها»، «بود و نبود»، «بندر»، «ترس»، «راهي به سوي آفتاب»، «انتر ترياکي»، «زير باران»، «آسمان کور»، «زير آفتاب داغ»، «برخورد»، «در سايه سپيدارها» و «از دلتنگي». 
آدم‌هاي قصه‌هاي زائري زير باران، در محيطي گرفتار شده‌اند که راهي براي رهايي از آن پيش روي خود نمي‌بينند و از اين‌رو همچون «انتر ترياکي» آسايش را در مرگ مي‌بينند.
اين ويژگي در داستان ديگري از کتاب زائري زير باران هم ديده مي‌شود. قهرمان داستان «بود و نبود» نيز بر اين باور است که تنها مرگ است که مي‌تواند آدم را متقاعد کند.
در داستان «بندر» با فضايي متناقض روبروييم. بندر از يک‌سو مکان فقر است و سياهي و بيکاري و نداري؛ و از سوي ديگر جهان رنگارنگ ماشين‌هايي است که وارد کشور مي‌شوند و همچنين نفتکش‌هايي که نفت را خارج مي‌کنند بي‌آنکه نصيبي از آن به محرومان بندر برسد. محمود در اين داستان از کتاب زائري زير باران به خوبي از عناصر طبيعي براي ترسيم فضاي داستان و جغرافياي جنوب بهره گرفته است.
«زير باران» يکي ديگر از قصه‌هاي خواندني مجموعه داستان زائري زير باران است. در اين داستان نيز با پايين‌ترين و محروم‌ترين لايه‌هاي اجتماعي سروکار داريم. آدم‌هاي اين داستان از سر نداري و بيکاري و جهل، خون خود را مي‌فروشند اما سپس آن را قمار مي‌کنند و مي‌بازند.

خلاصه کتاب زائري زبر باران احمد محمود

در بخشي از داستان «از دلتنگي» که قصه پاياني کتاب زائري زير باران است، توصيفي خواندني از جغرافياي فقر و فلاکت جنوب ارايه شده که در آن مي‌خوانيم: «باد افتاده بود. صداي دريا افتاده بود. بازار مساح گرم بود. هوا دم داشت و رطوبت نفس را سنگين مي‌کرد. انگار خاک بيخته ريخته بودند کف بازار مساح و خانه‌ها يک در ميان بود و توخالي بود با ديوارهاي روريخته، مثل دندان‌هاي کرم‌خورده. درها منبت‌کاري بود و موريانه خورده و قفل‌هاي زنگ‌خورده، مثل بيني و اره‌هاي بزرگ به چفت‌ها آويزان بود...». 

درباره احمد محمود نويسنده کتاب زائري زبر باران

احمد اعطا مشهور به احمد محمود از مهم‌ترين داستان‌نويسان معاصر ايراني است. محمود در سال 1310 در اهواز متولد شد و تا سال‌ها بعد در همين شهر به سر برد. او در سال 1323 تحصيل در دوره ابتدايي را در دبستان خيام تمام کرد و پس از سه سال تحصيل در دبيرستان، تحصيل روزانه را رها کرد تا مشغول به کار شود. در اين دوران محمود به کارهاي مختلفي از شاگردي گرفته تا بنايي مشغول شد و همزمان در دوره شبانه تحصيلات متوسطه‌اش را هم به پايان رساند. احمد محمود نويسنده‌اي رئاليست و متعهد بود که تصويري از جامعه و حوادث تاريخي را در آثارش بازنمايي کرده است. او برکنار از سياست هم نبود به همين خاطر دستيگر و زنداني هم شده بود. محمود در سال‌هاي آغاز جواني‌اش به حزب توده ايران پيوسته بود و يکي از بسيار کساني بود که پس از سرکوب‌هاي گسترده دوران پس از کودتاي 28 مرداد سال 32 دستگير شده بود. او نويسنده‌اي پرکار و خلاق و صاحب سبک است که کار نويسندگي را با نوشتن داستان کوتاه آغاز کرد. داستان‌هاي کوتاه او در مجموعه‌هايي با نام‌هاي «مول» (1339)، «دريا هنوز آرام است» (1340)، «بيهودگي» (1341)، «زائري زير باران» (1348)، «پسرک بومي» (1350)، «غريبه‌ها» (1350) و «ديدار» (1369) به چاپ رسيده‌اند. اهميت اصلي محمود اما به رمان‌هايش مربوط است که عبارتند از: «همسايه‌ها» (1353)، «داستان يک شهر» (1360)، «زمين سوخته» (1361)، «مدار صفر درجه» (1373) و «درخت انجير معابد» (1379). محمود در سال 1380 جايزه ادبي مهرگان را به پاس يک عمر تلاش در راه آفرينش ادبي دريافت کرد. احمد محمود در مهرماه 1381 درگذشت.

کتاب زائري زبر باران براي چه کساني مناسب است؟

داستان‌هاي کتاب زائري زبر باران از بهترين نمونه‌هاي ادبيات اقليمي به شمار مي‌روند. داستان‌هايي واقع‌گرايانه اين کتاب براي علاقه‌مندان به ادبيات داستاني و به خصوص ادبيات رئاليستي خواندني و قابل تامل‌اند.