پهلوان اکبر می میرد (روشنگران)

پهلوان اکبر می‌میرد
نخستین نمایشنامه بلند بهرام بیضائی. «پهلوان اکبر می‌میرد» نمایشنامه‌ای است انتقادی درباره تنهایی، فروپاشی و انحطاط اجتماعی و تک‌افتادگی انسانی که از جنس جامعه و زمانه‌اش نیست و بیگانگی این انسان از جامعه‌ و محیط پیرامونش. پهلوان اکبر، قهرمان این نمایشنامه، پهلوانی است قلندر و خسته و دلشکسته که در کودکی گم شده و از خانواده‌اش جدا مانده و در ایل بزرگ شده و در عشق شکست خورده و تنها و نومید و سرگشته و مغموم است. او قرار است با جوانی به نام حیدر کشتی بگیرد و روز قبل از این کشتی از مادر حیدر می‌شنود که اگر پسرش پهلوان اکبر را در این کشتی ببرد به جاه و مقام و درنتیجه به دختر دلخواهش خواهد رسید. زن نمی‌داند طرف صحبت او پهلوان اکبر است و پهلوان اکبر زن را دلداری می‌دهد و خیالش را راحت می‌کند که به آرزویش خواهد رسید. زن حین صحبت با پهلوان اکبر به او می‌گوید که پسر بزرگش در کودکی گم شده است. پهلوان اکبر شک می‌کند که شاید این زن مادر اوست. از سویی پهلوان شبحی را در تعقیب خود می‌بیند و دست آخر، پیش از آنکه به میدان کشتی برود، خود را دمِ تیغ شبح و به کشتن می‌دهد. این نمایشنامه در دهه چهل خورشیدی نوشته شده و در همان دهه به کارگردانی عباس جوانمرد روی صحنه رفته است.
«پهلوان اکبر می‌میرد» در انتشارات روشنگران و مطالعات زنان منتشر شده است.
درباره نویسنده: بهرام بیضائی (- 1317)، کارگردان تئاتر و سینما، نمایشنامه‌نویس، فیلمنامه‌نویس، تدوین‌گر، پژوهشگر، مقاله‌نویس، داستان‌نویس، مترجم و شاعر ایرانی.
رتبه گودریدز: 3/69 از 5.