گالری اجساد

کتاب «گالری اجساد» نوشتۀ حسن بلاسم
داستان‌هایی از خون، کشتار، تروریسم، جنگ، وحشت و آوارگی. کتاب «گالری اجساد» مجموعه داستانی دربارۀ عراق دوران حکومت صدام حسین و نیز عراق بعد از سقوط صدام است.
حسن بلاسم در داستان‌های کتاب «گالری اجساد» با طنزی سیاه و تلخ و به‌شیوه‌ای گروتسک از وحشت زندگی در وضعیتی ناایمن نوشته است.
هر داستان کتاب «گالری اجساد» به کابوسی می‌ماند که زیستن در سایۀ جنگ و خشونت و تروریسم را تجسم می‌بخشد.
داستان‌های کتاب «گالری اجساد» در اصل به زبان عربی نوشته شده‌اند. ترجمۀ انگلیسی این داستان‌ها، که ترجمۀ فارسی‌شان براساس آن صورت گرفته است، اولین بار در سال 2014، با عنوان The Corpse Exhibition، منتشر شده است.

مروری بر کتاب «گالری اجساد»
کتاب «گالری اجساد» از چهارده داستان کوتاه تشکیل شده است. داستان‌های این کتاب عبارتند از: «گالری اجساد»، «قاتلان و قطب‌نما»، «خرگوش منطقه‌ی سبز»، «روزنامه‌ی نظامی»، «جدول کلمات متقاطع»، «چال»، «دیوانه‌ی میدان آزادی»، «مسیح عراقی»، «هزار و یک چاقو»، «آهنگساز»، «آواز بز»، «واقعیت و بایگانی»، «آن لبخند شوم» و «کابوس‌های کارلوس فوئنتس».
حسن بلاسم در کتاب «گالری اجساد» ما را با خود به تماشای وحشت و خشونت و جنگ و کشتار و ناامنی می‌برد و در اقلیم ترس و جنایت و در میان ویرانه‌ها و اجساد مثله ‌شده در عراق بعد از سقوط صدام و نیز در فضای موحش و مخوف عراق دوران صدام می‌گرداند.
داستان‌های کتاب «گالری اجساد» به کابوس‌هایی گروتسک می‌مانند؛ کابوس‌هایی که محصول همنشینی خنده و وحشت هستند و از ورای طنزی بی‌رحمانه، واقعیت‌هایی خشن را به‌شیوه‌ای عریان و صریح نمایان می‌کنند.
در سراسر کتاب «گالری اجساد» گویی اجساد مثله شده پراکنده‌اند. در هر داستان این مجموعه انگار بمبی منفجر شده و تکه‌های اجساد را همه‌جا پخش کرده و بمبی هم جایی به کمین نشسته و آمادۀ انفجار است.
حسن بلاسم در کتاب «گالری اجساد» از تروریسم، جنگ، استبداد، مهاجرت و تعصب و افراطی‌گری سخن می‌گوید و از همۀ آنچه سرزمینی را به ویرانه بدل می‌کند و مردم آن را به گریز و آوارگی وامی‌دارد.
در اولین داستان کتاب «گالری اجساد»، داستانی که عنوان کتاب هم از آن گرفته شده، شاهد زیبایی‌شناسی شومی هستیم که بنای آن بر قتل و به نمایش گذاشتن جسد است. این داستان از خلاقیتی بی‌رحمانه و سیاه سخن می‌گوید که با کشتار گره خورده است.
در داستان‌های دیگر کتاب «گالری اجساد» نیز به انحاء گوناگون با کشتار و خشونت مواجهیم؛ کشتار و خشونتی که گویی به جزئی از زندگی روزمرۀ مردم و حتی منبع درآمدشان بدل شده است چنانکه در داستان آخر این مجموعه، با عنوان «کابوس‌های کارلوس فوئنتس»، می‌بینیم که رفتگرهای بغداد، حین جارو کردن بقایای انفجارهای این شهر، در عین اینکه مراقبند تکه‌‌ای از اجساد کشتگان را همراه زباله‌ها جارو نکنند، چشم به اشیاء قیمتی به‌جامانده از این کشتگان دارند.
آنچه می‌خوانید قسمتی از داستان اول کتاب «گالری اجساد» است: «می‌دونم الآن سؤال‌هایی داری که اذیتت می‌کنند، ولی کم‌کم ملتفت می‌شی که دنیا عمارت یه‌اشکوبه نیست و نمی‌شه همه راحت سرک بکشند تو تموم طبقات و زیرزمین‌هاش. اگه تخیلت خوب کار کنه و بی‌رحم و جذاب باشه، فراموش نکن که موقعیت‌های بالاتری تو سلسله‌مراتب مؤسسه منتظرتند.
هر کسی که کارش رو تموم کنی، یه اثر هنریه که منتظره فوت آخر رو به‌ش بزنی، تا بتونی مثل یه جواهرِ فوق‌العاده تو خرابه‌های این مملکت بدرخشی. نمایش جسد، واسه این‌که بقیه تماشاش کنند، نهایت خلاقیتیه که ما دنبالش هستیم و داریم زور می‌زنیم ببینیم چه‌جوری می‌شه ازش سود برد. شخصاً مأمورهایی رو که خلاقیت به خرج نمی‌دن نمی‌تونم تحمل کنم.»
کتاب «گالری اجساد» با ترجمه و مقدمۀ ایمان پاکنهاد در نشر چشمه منتشر شده است.

دربارۀ حسن بلاسم، نویسندۀ کتاب «گالری اجساد»
حسن بلاسم، متولد 1973، کارگردان، مقاله‌نویس و داستان‌نویس عراقیِ ساکن فنلاند است. بلاسم در دوران حکومت صدام حسین، به‌خاطر فیلم‌هایی که ساخته بود، مجبور به ترک عراق شد چون این فیلم‌ها به مذاق بعثی‌ها خوش نیامده بود و ماندن بلاسم در عراق دور از احتیاط و برایش خطرناک بود. از جملۀ این فیلم‌ها، فیلمی به نام «دوربین زخمی» بود که در کردستان عراق فیلمبرداری شده بود و به مصائب کردهای عراق در دوران حکومت صدام حسین می‌پرداخت.
بلاسم از سال 2004 ساکن فنلاند است. او داستان‌هایش را به زبان عربی می‌نویسد و برای آثار داستانی‌اش جوایزی هم گرفته است.
از آثار حسن بلاسم می‌توان به کتاب‌های «مسیح عراقی» و «دیوانه‌ی میدان آزادی» اشاره کرد.