بهار برایم کاموا بیاور

بهار برايم کاموا بياور
رماني پر از دلهره و ترس و تعليق و معما. بهار برايم کاموا بياور، نوشته مريم حسينيان، داستان زني است که با شوهر و بچه‌هايش در جايي خلوت و سرد و برفي زندگي مي‌کند. دليل آمدن اين خانواده به اين منطقه خلوت، ظاهراً نياز شوهرِ زن و پدر بچه‌ها به جايي ساکت و دنج براي نوشتن است. اما آيا واقعاً همه چيز همين گونه است که در آغاز مي‌نمايد؟ اين را با تا به آخر خواندن رمان درمي‌يابيم. رمان به صورت نامه‌هاي شخصيت زن داستان به شوهرش نوشته مي‌شود. بهار برايم کاموا بياور رماني است که با قرار دادن شخصيتهاي داستان در موقعيتي نامتعارف و فضايي غريب و سرد و برفي و رازآلود، احساس دلهره‌اي را از بودن در چنين موقعيتي پديد مي‌آورد و مخاطب را هر آن در انتظار حادثه‌اي هول‌انگيز نگه مي‌دارد. رمان اين گونه آغاز مي‌شود: «ما را آورده بودي وسط برهوت. حتا نمي‌توانستيم آدرس خانه‌مان را به کسي بدهيم؛ بگوييم کوچه چندم؟ خيابان چي؟ پلاک چند؟
گفتي اين‌جا شبيه همان جايي است که شب‌ها مي‌نويسي‌اش. گفتي فقط اين‌جاست که درخت‌هايش از دور تيره‌اند. گفتي صداي کبک مي‌شنوي وسط زمستان. قبول کردم و دست دوتا بچه را گرفتم و آمدم توي خانه‌اي که دلم هُري پايين مي‌ريخت وقتي بنيامين از پله‌هاي لق و نرده‌هاي چوبي يکي‌درميانش شلنگ‌تخته مي‌انداخت و مي‌رفت تا در را باز کند يا وسط حياط بازي کند.»
رمان بهار برايم کاموا بياور در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نويسنده: مريم حسينيان (- 1354)، داستان‌نويس ايراني.
رتبه گودريدز: 3/74 از 5.