اردوی زمستانی

رمان «اردوی زمستانی» نوشتۀ امانوئل کارِر
رمانی ترسناک و روانشناختی درباب کودکی و ترسهایی خانگی که زندگی یک کودک را به کابوس بدل می‌کنند. رمان «اردوی زمستانی»، با عنوان اصلی La Classe de neige، از آثار مطرح و تحسین‌شدۀ امانوئل کارِر، نویسندۀ فرانسوی، و اثری‌ست که پس از انتشار با استقبال فراوان روبه‌رو شد و جایگاه کارر را به‌عنوان نویسنده‌ای شاخص و صاحب‌سبک تثبیت کرد.
امانوئل کارر در رمان «اردوی زمستانی» از موقعیتی هراس‌آلود می‌نویسد؛ موقعیتی که خانواده آن را برای شخصیت اصلی داستان رقم زده است و باعث شده است او همواره خیالات ترسناک ببافد و در وحشتی اغراق‌آمیز به‌سر برد.
رمان «اردوی زمستانی» داستان هیولاهایی‌ست که خود را با تمام هیولاوَشیِ خویش بر شخصیتی که مدام از همه‌چیز ترسانده شده عیان می‌کنند.
متن اصلی رمان «اردوی زمستانی» اولین بار در سال 1995 منتشر شده است.

مروری بر رمان «اردوی زمستانی»
نیکلا، شخصیت اصلی رمان «اردوی زمستانی» امانوئل کارر، کودکی‌ست درگیر با وحشت‌هایی که پدر و مادر سختگیرش در دل او انداخته‌اند. آن‌ها نیکلا را از همه‌چیز ترسانده‌اند و او را به کودکی ناهنجار، ترسو، بدون اعتماد به‌نفس و سخت خجالتی بدل کرده‌اند. او از هر چیز کوچکی، از جمله از اینکه جلب توجه کند و اسباب مضحکۀ جمع شود، وحشت دارد.
ماجرای رمان «اردوی زمستانی» از این قرار است که نیکلا و همکلاسی‌هایش قرار است از طرف مدرسه به اردو بروند. پدر نیکلا اما به‌دلیل فاجعۀ سوختن تعدادی کودک در آتش براثر تصادف اتوبوس مدرسه‌ای با یک کامیون، که اخیراً رخ داده است، راضی نیست که نیکلا سوار اتوبوس مدرسه بشود و پایش را در یک کفش می‌کند که خودش نیکلا را به محل اردو ببرد.
نیکلا با ماشین پدرش به ویلای زمستانی‌ِ محل اردو می‌رود اما چمدانش در صندوق‌عقب ماشین پدر جا می‌ماند. حالا نیکلا به‌خاطر اجبار به رو انداختن به هم‌کلاسی‌هایش برای گرفتن لباس‌خواب معذب و تحت فشار است. هیچ‌کس حاضر نیست به نیکلا لباس‌خواب بدهد. یکی از بچه‌ها، در جواب خانم‌معلم که گفته یک‌نفر داورطلب شود یکی از لباس‌خواب‌های اضافه‌اش را به نیکلا بدهد، حرفی از سرِ شوخی دربارۀ شب‌ادراری نیکلا می‌زند که مضمونش این است که بچه‌ها می‌ترسند نیکلا در لباس‌خوابشان ادرار کند. این حرفی‌ست که از سرِ تصادف پرانده می‌شود اما تصادفاً درست است چون نیکلا واقعاً گهگاه به شب‌ادراری دچار است. اما بالاخره یکی از بچه‌ها که قلدر کلاس است به نیکلا لباس‌خواب می‌دهد. نیکلا وحشتزده است که مبادا در اردو خودش را در خواب خیس کند. او هر نگرانی کوچکی را در تخیلش به وحشتی عظیم بدل می‌کند.
ذهن نیکلای رمان «اردوی زمستانی» همچنین درگیر داستان‌های وحشتناکی است که پدرش دربارۀ آدم‌ربایی و سرقت اعضای بدن برایش تعریف کرده است.
در ادامۀ رمان «اردوی زمستانی» می‌بینیم که کودکی گم می‌شود و این رنگی از واقعیتی هولناک به خیالات نیکلا می‌دهد. او شک ندارد که کودک گم‌شده قربانی یکی از ربایندگان اعضای بدن شده است و از هم‌کلاسی‌اش می‌خواهد در بررسی این حادثه با او همکاری کند و هم‌کلاسی‌اش این درخواست را قبول می‌کند. دیری نمی‌گذرد که واقعیتی موحش در رمان «اردوی زمستانی» پدیدار می‌شود. اما این واقعیت چیست؟ این را با خواندن کامل رمان «اردوی زمستانی» در خواهید یافت.
در بخشی از رمان «اردوی زمستانی» می‌خوانید: «با نگرانی یک دستش را زیر بدنش لغزاند و چیز لزجی را احساس کرد. از خود پرسید نکند شکمش پاره شده و آن مایع چسبناک را بیرون ریخته است؟ نکند خون باشد؟ فضا تاریک‌تر از آن بود که اطمینان حاصل کند، اما لکه‌ی سرخ بزرگی را تجسم می‌کرد که روی تختخواب و پیژامه‌ی آبی هودکان پخش می‌شود. اگر کوچک‌ترین حرکتی به خود می‌داد، دل و روده‌اش بیرون می‌ریخت. زخمی بر پیکرش نشسته بود، اما هیچ کجایش درد نمی‌کرد. می‌ترسید. جرئت نداشت دستش را به سمت صورتش ببرد و این ماده‌ی چسبناک، این ترشح عروس دریایی را که از او خارج شده بود، به دهانش، به پرّه‌های بینی‌اش و به چشم‌هایش نزدیک کند. در تاریکی احساس می‌کرد صورتش منقبض شده و چشمانش از وحشت از حدقه بیرون زده است، از این تصور هولناک که دارد بلایی مخوف به سرش می‌آید، بلایی که پیش‌تر سر هیچ‌کس نیامده است، چیزی فراطبیعی.»

دربارۀ امانوئل کارِر، نویسندۀ رمان «اردوی زمستانی»
امانوئل کارِر (Emmanuel Carrère)، متولد 1957، داستان‌نویس، فیلمنامه‌نویس و کارگردان فرانسوی است. کارر، علاوه بر نویسندگی و فیلمسازی، نوشتن نقد فیلم را هم در کارنامۀ کاری خود دارد و اولین کتابش یک تک‌نگاری دربارۀ ورنر هرتزوگ، فیلمساز آلمانی، بوده است.
هویت، توهم و واقعیت از مضامین اصلی آثار کارر هستند. او برای آثارش برندۀ جوایزی هم شده که از جملۀ آن‌ها می‌توان به جایزۀ رنودو اشاره کرد.
کتاب‌های «سبیل»، «خصم»، «سرزمین» و «لیمونف» از جمله آثار امانوئل کارر هستند.
آثار کارر دستمایۀ اقتباس سینمایی هم قرار گرفته‌اند.

دربارۀ ترجمۀ فارسی رمان «اردوی زمستانی»
رمان «اردوی زمستانی» با ترجمه و مقدمۀ ابوالفضل الله‌دادی در نشر مَد منتشر شده است.
ابوالفضل الله‌دادی، متولد 1361 در قم، روزنامه‌نگار و مترجم ایرانی است. الله‌دادی دانش‌آموختۀ رشتۀ زبان و ادبیات فرانسه است. او مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه شهید چمران اهواز و کارشناسی ارشد را از دانشگاه شهید بهشتی تهران گرفته است.
الله‌دادی دو سال معاون سرویس فرهنگی روزنامۀ «تهران امروز» بود و بعد از آن به‌عنوان دبیر سرویس بین‌الملل روزنامۀ «هفت صبح» مشغول به کار شد. همکاری با نشریاتی چون مجلۀ «همشهری جوان»، مجلۀ سینمایی «24» و روزنامۀ «روزگار» از دیگر فعالیت‌های او در عرصۀ روزنامه‌نگاری هستند.
از ترجمه‌های ابوالفضل الله‌دادی می‌توان به کتاب‌های «نقشه و قلمرو»، «همۀ تابستان بدون فیسبوک»، «پلیس گُل‌ها، درخت‌ها و جنگل‌ها»، «لالایی»، «محاکمۀ خوک»، «روستای محوشده»، «قاتلی که در آرزوی جایی در بهشت بود»، «مُرسو چه کسی را کشت؟»، «از آسمان به گل سرخ: نامه‌های عاشقانۀ آنتوان و کنسوئلو دو سنت - اگزوپری»، «زنان تشنۀ قدرت»، «خصم»، «ماوتهاوزن» و «ناپلئون به جنگ داعش می‌رود» اشاره کرد.
از رمان «اردوی زمستانی» ترجمۀ فارسی دیگری هم موجود است که مترجم آن منیره اکبرپوران و ناشرش انتشارات مروارید است.