پرونده انگشت ژنرال

معرفی رمان پروندۀ انگشت ژنرال

یک کمدی سیاه دربارۀ فساد سیاسی. پروندۀ انگشت ژنرال رمانی‌ست جنایی، طنزآمیز، سوررئال و گروتسک که در آن اوضاع سیاسی و اجتماعی اوکراین در دوران پس از فروپاشی شوروی با نگاهی نقادانه به تصویر کشیده شده است.

دربارۀ رمان پروندۀ انگشت ژنرال

آندری کورکف در پروندۀ انگشت ژنرال وضعیتی ابزورد و مضحک را به تصویر می‌کشد که بعد از قتل یک ژنرال عالی‌رتبه پدید آمده است. ماجرا از این قرار است که ژنرالی را کشته و انگشتش را قطع کرده و جسدش را به یک بالون تبلیغاتی بسته‌اند. دو مأمور از دو سازمان مختلف، یکی مأمور امنیتی روسیه و دیگری مأمور پلیس اوکراین، به‌طور موازی در حال رسیدگی به پروندۀ قتل ژنرال هستند. ابتدا هیچ‌کدام از دو مأمور از اینکه دیگری هم دارد پروندۀ ژنرال را دنبال می‌کند خبر ندارند اما در ادامۀ رمان پروندۀ انگشت ژنرال می‌بینیم که هردو از کار هم باخبر می‌شوند و این خود طنز سیاه و وضعیت ابزورد کتاب پروندۀ انگشت ژنرال را دوچندان می‌کند. کم‌کم معلوم می‌شود که قتل ژنرال، معمایی‌ست که نباید گره آن گشوده شود.
پروندۀ انگشت ژنرال آمیزه‌ای‌ست از واقعیت و عناصر سوررئال و وهم‌انگیز. آندری کورکف در این رمان از خلال داستانی جنایی و طنزآمیز با حال‌وهوایی سوررئال به ترسیم فساد سیاسی در روسیه و اوکراین می‌پردازد و رقابت بر سر پول و قدرت در یک نظام سیاسی معیوب و غرق در فساد و رشوه و زدوبند و توطئه و دسیسه را مورد نقد قرار می‌دهد. وقایع کتاب پروندۀ انگشت ژنرال در سال 1997 اتفاق می‌افتد.
پروندۀ انگشت ژنرال با ترجمه و مقدمۀ سهیل سُمی در نشر خوب منتشر شده است.

بخشی از رمان پروندۀ انگشت ژنرال

«کی‌یف پیش روی او گسترده بود، نه وحشتناک، آن‌طور که در آن ساعت به چشم اکثر مردم می‌نمود، بلکه برانگیزندۀ احساس محبت و غرور. او نگهبان، مأمور حفظ امنیت و محافظ شهر بود؛ صاحب دلواپس حوزه‌ای وسیع و ازهمه‌رنگ که از دفتر مرکزی پست، فواره‌ها و حتی بالون تبلیغاتی و سرخ کوکاکولا را در بر می‌گرفت، بالونی که طنابش به جایی بند بود نزدیک جایگاه سابق مجسمۀ یادبود لنین.
ساعت یک‌ونیم بامداد لپ‌تاپش را درآورد، نشانۀ قدردانی یک دوست، مأمور پلیس مالیات، به ازای تهیۀ سند برای اُپل کَدِتی درجه‌یک که غیرقانونی از آلمان وارد شده بود؛ لطفی کوچک در عالم رفاقت، عالمی که به‌هرحال برای همین‌جور چیزهاست.
به‌این‌ترتیب، لذت ورق‌بازی با کامپیوتر را هم بر لذت شبانۀ خلوتِ خیابان خرشچاتیک افزود و چون حریفش فقط یک کامپیوتر بود، باختن هم مایۀ شرمساری نبود. دستی که کامپیوتر امشب به او داد عالی بود، اما تازه ورق اولش را بازی کرده بود که چراغی روی صفحۀ پیش رویش چشمک زد و پیامی آرامش و سکوت اتاقش را بر هم زد: هفت! بلافاصله به یازده بروید!
ورنکو اعلام کرد که پیام را دریافت کرده است، لپ‌تاپ را آهسته در کیفش سُراند و با ماشین ژیگولیِ پلیس راهی شد.
پُست یازده پچِرسک بود، نسبتاً نزدیک. می‌توانست به آنجا برود و برگردد و تا پیش از رسیدن مأمور جایگزینش، چند دست هم بازی کند.
هنوز از رفتنش پنج دقیقه نگذشته، بالونِ کوکاکولا آهسته خودش را تا فراز آسمانِ خیابان خرشچاتیک بالا کشید و یک جسد به آن آویزان بود.»

دربارۀ آندری کورکف، نویسندۀ رمان پروندۀ انگشت ژنرال

آندری کورکف، متولد 1961، داستان‌نویس، روشنفکر عمومی، نویسندۀ کتاب کودک و فیلمنامه‌نویس اهل اوکراین است. کورکف آثارش را به روسی می‌نویسد. او به‌عنوان مقاله‌نویس و تفسیرگر با نشریات مختلف دنیا و رسانه‌های بین‌المللی همکاری دارد.
کورکف در آثارش واقعیت را با عناصر سوررئال می‌آمیزد. آثار او در ژانر کمدی سیاه و تصویرگر اوکراینِ پَساشورَوی هستند.
آندری کورکف با رمان «مرگ و پنگوئن» که پرفروش‌ترین اثر اوست خوش درخشید. رمان‌های «مرا به کنگاراکس نَبَر!» و «زنبورهای خاکستری» از دیگر آثار او هستند.

رمان پروندۀ انگشت ژنرال برای چه مخاطبانی مناسب است؟

خواندن پروندۀ انگشت ژنرال آندری کورکف را به همۀ علاقه‌مندان ادبیات داستانی، خصوصاً علاقه‌مندان داستان‌های در ژانر کمدی سیاه، پیشنهاد می‌کنیم.