دايي وانيا
چگونه ميتوان از ملال، ابتذال، ميانمايگي و دلزدگي شاهکاري فراموشنشدني آفريد؟ آنتون پاولويچ چخوف يکي از نويسندگاني است که پاسخ اين پرسش را در دست دارد و نمايشنامه «دايي وانيا» يکي از نمونههايي است که توانايي او را در خلق شاهکار از امور پيش پا افتاده به رخ ميکشد. چخوف استاد کشف عميقترين و بنياديترين رنجها و بحرانها و مسائل انساني در روابط و مناسبات به ظاهر معمولي و عادي زندگي روزمره است. او در اين مناسبات زوال و دلزدگي و اندوه عميق را ميبيند و تشخيص ميدهد و همچنين عشق و شفقت و خشونت و بيمهري را. «دايي وانيا»، به عنوان يکي از بهترين آثار نمايشي چخوف و يکي از شاهکارهاي کلاسيک ادبيات نمايشي جهان، واجد تمامي اين ويژگيهاست. چخوف در اين نمايشنامه، با طنزي تلخ و آميخته به شفقت، داستان خانوادهاي گرفتار بحران را روايت ميکند. سربرياکوف، يکي از شخصيتهاي اصلي اين نمايشنامه، فرهيختهاي ميانمايه است که ملکي از همسر اولش به او رسيده است. اين ملک را دايي وانيا و سونيا، برادرزن و دختر سربرياکوف، با رنج بسيار، اداره ميکنند و سربرياکوف از دسترنج آنها روزگار ميگذراند و بيآنکه خود در اداره ملکش نقشي داشته باشد براي سونيا و دايي وانيا در باب فضيلت کار کردن داد سخن ميدهد. سربرياکوف با زني جوان به نام يلنا ازدواج کرده و حضور او و زن جوانش در ملک موروثي، تنش و بحران نمايش را رقم ميزند.
ترجمه ناهيد کاشيچي از نمايشنامه «دايي وانيا» در انتشارات جوانه توس منتشر شده است.
درباره نويسنده: آنتون پاولويچ چخوف (1904 – 1860)، داستاننويس، نمايشنامهنويس و پزشک اهل روسيه.
