ترس و لرز

ترس و لرز
غلامحسين ساعدي را برخي يکي از بنيان‌گذاران رئاليسم جادويي در ايران مي‌دانند. نويسنده‌اي که قبل از اينکه اين سبک داستان‌نويسي با ترجمه آثار گابريل گارسيا مارکز در ايران رواج پيدا کند داستان‌هايي نوشت که مشخصاتي از اين سبک داشت. ترس و لرز يکي از اين نوع آثار ساعدي است. اين کتاب مجموعه شش قصه به هم پيوسته است که وقايع آن در روستايي محروم در جنوب ايران اتفاق مي‌افتد. ساعدي در اين کتاب جغرافيايي غريب خلق مي‌کند. جغرافيايي پر از کابوس، فقر، گرسنگي، بيماري و باورهاي خرافي. آدم‌هاي قصه‌هاي ترس و لرز مردمي محروم و گرفتار تنگدستي و عقب‌ماندگي‌اند. مردمي که در جايي حاشيه‌اي و پرت‌افتاده در کنار دريا زندگي مي‌کنند؛ دريايي که مدام از اعماق آن صداهايي عجيب و ترسناک به گوش مي‌رسد. دريايي که انگار اشباح در آن پرسه مي‌زنند. ساعدي در ترس و لرز واقعيت و وهم را به هم آميخته و حال و هوايي وهم‌آلود و پر از رمز و راز به دست داده است. داستان‌ها در زمينه‌اي واقعي اتفاق مي‌افتند اما با ورود يک عنصر غريب به اين زمينه واقعي، فضا وهم‌آلود و گاهي ترسناک مي‌شود. اين عنصر غريب در هر قصه در هيئتي ظاهر مي‌شود. يک‌بار در هيئت کودکي عجيب و غريب، يک‌بار در هيئت يک کشتي يوناني و... بيماري، فقر، استثمار، جهل، خرافه، گرسنگي و ترس از عناصر و نيروهاي مرموز و ناشناخته از درونمايه‌هاي اصلي مجموعه داستان ترس و لرز است.
ترس و لرز را انتشارات نگاه منتشر کرده است.
درباره نويسنده: غلامحسين ساعدي (1364-1314)، داستان نويس، نمايشنامه‌نويس، پژوهشگر، منتقد، روزنامه نگار و پزشک ايراني.
رتبه گودريدز: 85/3 از 5