رمان های بزرگ جهان: جزیره مرجانی

رمان جزیره مرجانی به صورت اول شخص و از زبان رالف روور پانزده ساله نوشته شده است. او یکی از سه پسری است که از کشتی در هم شکسته جان سالم به در بردند. کشتی در نزدیکی ساحال مرجانی جزیره پولینزیا غرق شده است. روایت در دو بخش است. اولین بخش در مورد پیدا کردن غذا و چیزهایی که پسرها می‌خورند و می‌آشامند و می‌پوشند و سرپناهشان و چگونگی کنار آمدن با منابع محدودشان است. بخش دوم رمان در مورد درگیری آن‌ها با دزدان دریایی، بومیان پولنزیایی و مبلغان مسیحی است.
این رمان با الهام از داستان رابینسون کروزوئه نوشته شده است.
در بخشی از رمان جزیره مرجانی می‌خوانید:
کشتی شکسته
سه روز و سه شب بود که کشتى ما گرفتار توفان بود و دیگر پایان کار نزدیک بود؛ مرگ چهرۀ کری هاش را نشان‌مان می‌داد بی بروبرگرد.
کشتى در حال خُرد شدن بود. اولین ضربه‌هاى توفان دو تا از دکل‌هاى ما را با خودش برده بود: موج‌هاى بلند وحشتناکى که در پهنۀ اقیانوس آرام پیش مى‌رفتند، سکان کشتی را تکه تکه کرده بودند و باد ما را هر کجا که می‌خواست مى‌برد. همه چیز از روى عرشه شسته و برده شده بود، غیر از یک قایق کوچک. از مسیرمان به کلى دور شده بودیم. مى‌دانستم که ممکن است میان تپه‌هاى مرجانى خطرناک گیر بیفتیم و من، رالف روور، پانزده ساله، که دیوانۀ دریا بودم، داشتم از ترس مى مردم. در سحرگاه روز سوم، دیده‌بان کشتى فوری داد زد: «خشکى! خشکى!»
سعى کردم از میان باران نگاهى به دوردست بیندازم. قطرات باران مثل گلوله به صورتم می‌خوردند. قبلا هیچ وقت فکر نمى‌کردم دانه‌هاى باران این‌قدر نیرومند باشند. باد زوزه کشان و با سرعت زیاد به صورتم مى‌زد و وارد دهانم مى‌شد و راه نفسم را می‌بست.