مرگ در ونیز

مرگ در ونيز
Der Tod in Venedig
«مرگ در ونيز» داستاني پر کشش دارد که، مفهومي فراتر از مکان و زمان را القا مي‌کند. ذهن خيال‌پرداز، پيک مرگ، پيوستگي عناصر و تمثيل‌ها از ديگر موارد داستان هستند که ما را به جهاني فراتر مي‌برند. «توماس مان» داستان‌ »مرگ در ونيز» را با رويکردي فلسفي و نگاهي روانشناختي بيان کرده است. داستان درباره شخصيتي است که به نظر سردرگم و خسته است، او مي‌خواهد تغييري در زندگي خود ايجاد کند. داستان درباه نويسنده آلماني به نام «گوستاو فون آشنباخ» است. او اکنون که پير و سالخورده شده است ديگر نه تواني براي نوشتن دارد و نه حتي انگيزه و اميدي. به همين جهت تصميم مي‌گيرد به ونيز شهر هنر و زيباي ايتاليا سفر کند در اين سفر او عاشق مي‌شود و..
در قسمتي از اين کتاب مي خوانيم:
«عجيب‌تر و مشکل تر از هر چيز رابطه انسان‌هايي است که بيش از نگاه شناختي از هم ندارند، انسان‌هايي که همه روز بسا هر ساعت بر سر راه مي‌آيند، چشم‌هاشان به نظاره به هم مي‌رسد، ولي در تنگناي اجبار عرف يا ويري احمقانه، بي رد و بدل کلام و سلامي ظاهر بيگانه و بي‌اعتنا را حفظ مي‌کنند. ميان آن دو بي قراري و نوعي کنجکاوي ناآرام حاکم است، تب و تاب نياز به ناخواه سرکوب شده هر دو به تبادل و شناخت، و همه اين‌ها همراه با احترام و احتياطي هيجان آلود. زيرا انسان، انسان را تا وقتي دوست دارد و محترم مي‌شمرد که به قضاوتش قادر نيست. و شوق هم حاصل شناختي است که ناقص باشد..»
درباره نويسنده: توماس مان ( 1875 ـ 1955 ) نويسنده آلماني
رتبه گودريدز: