خواب نوشته ها

خواب یکی از عجیب‌ترین پدیده‌هایی است که علم پزشکی و روانشناسی با آن روبه‌رو شده است. از گذشته خواب اهمیت بسیاری داشته است و این موضوع را می‌توان حتی در ادبیات ایران و جهان هم به خوبی مشاهده کرد. پیغام‌های مهمی که در خواب به انسان‌ها الهام می‌شود، یک نمونه دیگر از اهمیت خواب است. این پدیده تا حدی مهم بوده است که تمام پادشاهان خواب‌گذارانی داشته‌اند که به خوبی با اصول تعبیر خواب آشنا بوده‌اند. اما اگر کمی در تاریخ به پیش رویم به نظریات مختلف دیگری درباره‌ی خواب برمی‌خوریم. افرادی که در علم روانشناسی تحصیل می‌کردند، مانند فروید، یونگ و آدورنو نظر متفاوتی درباره‌ی خواب داشتند.
تئودور آدورنو در کتاب خواب نوشته‌ها درباره‌ی خواب، تاریخچه‌ی خوابگذاری و تعبیر خواب و خواب از منظر ناخودآگاه و ... صحبت می‌کند.

حور کتاب تئودور آدورنو(جامعه شناس، فیلسوف، و موسیقی شناس آلمانی) روی خواب‌نوشته‌هایی‌ست که از سال 1934 تا 1969 نوشته‌اند.

به گزارش مد و مه، به نقل از ایلنا؛ مجموعه خواب‌نوشته‌های تئودور آدورنو به همراه مطالبی در مورد خواب‌نوشته با ترجمه احسان لامع و مقدمه تحلیلی سیاوش جمادی به همت بنگاه ترجمه و نشر پارسه به بازار نشر راه یافته است.
اگر رویا زبان ناخودآگاه باشد، رویاهای هنرمندان و متفکران نادری چون کافکا، آدورنو، بنیامین و لئوناردو داوینچی را از آثاری که در نهایت بیداری و آگاهی آفریده‌اند، مشکل بتوان تفسیر کرد. مسلما این رویاها با تجربه‌هایی که آنها در بیداری داشته‌اند بی‌ارتباط نیست. حال باید پرسید که متفکران و هنرمندان تا چه اندازه تحت تاثیر خواب‌ها و رویاهاشان به خلق اثر پرداخته‌اند و یا برعکس، رویاهاشان چه میزان بازنمود تفکرات و تجربه‌هایشان بوده است.
محور کتاب تئودور آدورنو(جامعه شناس، فیلسوف، و موسیقی شناس آلمانی) روی خواب‌نوشته‌هایی‌ست که از سال 1934 تا 1969 نوشته‌اند. اما کتاب علاوه بر خواب نوشته‌های آدورنو؛ شامل یک مقدمه تقریبا بلند دارد که به بررسی خواب‌نوشته می‌پردازد و در این بررسی بیشتر از آرا و نظریات فروید که سهمی تعیین‌کننده و مقامی بنیان‌گذار در تفسیر خواب و کشف مکانیسم رویا‌بینی داشته، استفاده شده است.
نکته‌ی دیگر اینکه این کتاب علاوه بر موارد یادشده، شامل تاریخ خواب‌گزاری و همچنین یک پس گفتار که در مورد خواب نوشته‌های آدرونو است.
«رویاها به سیاهی مرگند.»
تئودور دبلیو. آدورنو
آدورنو مجذوب رویاهایش بود و در طول زندگیش آن‌ها را نوشت. او خیال چاپ آن‌ها را در سر می‌پروراند هرچند جز انگشت شماری باقی به حقیقت نپیوستند.
خواب‌نوشته‌ها، منتخبی از نگارش‌های آدورنو درباره رویاها در بیست‌و‌پنج سال آخر عمرش است. احتمالا برای خوانندگان آثار آدورنو که با تفکرات نیرومند بر فلسفه، موسیقی و فرهنگ خو گرفته‌اند، این کتاب چندان راحت نباشد: نوشته‌ها گزارشی بسیار صریح و خودمانی از امیال درونی‌اش است، حس‌های گناه و اضطراب. صحنه‌های روسپی‌خانه، شکنجه و اعدام به طور مشخصی به تصویر در می‌آیند. بی‌پرده و همانطور که هست توصیف شده‌اند. هیچ تلاشی برای تفسیر آن‌ها، مرتبط کردن آن‌ها به وقایع زندگیش، تحلیل روانشناختی آن‌ها یا ایجاد ارتباط با مضمون اصلی فلسفه خودش نشده است.
آیا این گزارش‌ها، زندگی‌نامه خودنوشت یا کوششی در جهت جلب وضعیت نیمه منطقی و کمابیش خیالی خودآگاه نیست؟ پاسخ روشنی وجود ندارد. در مجموع، این نوشته‌ها تصویر تکرارپذیر بعدی از تجربه‌ای را ترسیم می‌کنند که معمولا نادیده گرفته می‌شود، بعدی که به تفصیل، دانش ما را نسبت به آدورنو عمیق می‌سازد و همزمان جنبه تاریکی که فکر او را قوت می‌بخشد محفوظ می‌دارد.
برخی از خواب‌نوشته‌های آدورنو را می‌خوانیم:
لس آنجلس، آخر مارس 1944
به فرمان من تعداد زیادی از نازی‌ها باید در میدانی اعدام می‌شدند. قرار بود گردن زده شوند. بنا به دلایلی این کار مشکلاتی داشت. به بیان ساده، حکم این بود که جمجمه‌ی هر یک از خلاف کاران با کلنگ خورد شود. بعد به من اطلاع دادند که آن‌ها با تصور این شیوه‌ی جانفرسا و نامعلوم، ترس وصف ناپذیری بر جان‌شان افتاده است. من خودم از این بی‌رحمی چنان حالم به هم خورد که با تنی بیمار از خواب بیدار شدم.
هامبورگ، می 1954
خواب دیدم که احساس می‌کنم سیاهرگم باد کرده و چنان سفت شد که نزدیک بود بترکد. جانوران ریزی را دیدم که همه جا را ویران می‌کنند. تریستواپتوس اسباب‌بازی شکلی را دیدم که فرمان صادر می‌کرد. اما هیچ اتفاقی نیافتاد و آخر هم از جانورهای کوچک جدا شد.