تجدد و تجددستیزی در ایران (اختران)

کتاب تجدد و تجدد ستيزي در ايران با اين پيش‌گفتار آغاز مي‌شود:
مسئله تجدد بي‌گمان مهم‌ترين محور مباحث فرهنگي، سياسي، ادبي و اقتصادي روزگار ماست. گرچه بازار اين بحث در چند سال اخير نزد ايرانيان داخل و خارج کشور رونقي بي‌سابقه يافته است، تجربه تجدد در ايران سابقه‌اي بس ديرينه‌تر دارد. از زماني که بيهقي مي‌خواست "داد اين تاريخ" بدهد تا روزگاري که گلشيري سوگي بر سرزمين سترون مي‌نوشت، از روزي که عطار شرح حال اولياء تصوف را باز مي‌گفت تا دوراني که دکتر صديقي شرحي بر آراي ارسطو مي‌نگاشت و سعيدي سيرجاني از ضحاک ماردوش سخن مي‌گفت، انگار همواره محور و مفصل مهم‌ترين مباحث فرهنگي جامعه ما، گاه به تصريح و گاه به تأکيد، زماني به تلويح و زماني به تقريب، همين مسئله تجدد بود. .... به گمانم تجدد را مي‌توان سلسله به هم پيوسته‌اي از تحولات اقتصادي، فرهنگي، مذهبي، زيبايي شناختي، معماري، اخلاقي، شناخت‌شناسي، و سياسي دانست. مايه مشترک همه اين تحولات فردگرايي است.