دوشنبه هایی که تو را می دیدم

دوشنبه‌هایی که تو را می‌دیدم
Le vieux qui déjeunait seul

گاهی یک آشنایی ساده، می‌تواند سرتاسر زندگی ما را تحت تأثیر خود قرار دهد. ارتباط با دیگری، هر قدر دور و ناآشنا، محور اصلی این داستان را تشکیل می‌دهد.
ویازمسکی در این کتاب، که صدف محسنی آن را به فارسی ترجمه کرده است، قص? کلارا را روایت می‌کند: پیشخدمت یک رستوران که در یک تخیل درخشان، در یک بازی حدس و گمان، مشتریان رستوران را هم‌چون آشنایانی می‌بیند و در یک گفتگوی ذهنی، می‌کوشد سر از حال و روزشان در بیاورد. نقط? اوج این بازی، آشنایی کلارا با یک مشتری سالخورده است. به حدی مجذوب او می‌شود که هر روز منتظر حضور او می‌ماند. در آن سوی ماجرا نیز مرد سالخورده شیفت? کلارا می‌شود و ما تمامی این‌ها را از پس روایت ذهنی این دو می‌فهمیم. اما در ادامه، آسیبی عمیق که از گذشته در وجود کلارا نهان شده است، مسیر ماجرا را به سمت و سویی دیگر می‌برد.
ویازمسکی در این کتاب، که در سال 2017 برند? جایز? منتخب خوانندگان فرانسه شده است، بی آنکه در ورط? سانتی‌مانتالیسم سطحی بغلتد، با چیره‌دستی از پس روایت این رابط? نامألوف و پرهیجان برآمده است.

دربار? نویسنده: لئا ویازمسکی (1979 م.)، هنرپیشه و نویسند? اهل فرانسه، از نوادگان فرانسوا موریاک نویسند? شهیر

رتب? گودریدز: 9/3 از 5