هیاهوی زمان

هیاهوی زمان
هنرمندانی هستند که نه فقط به واسطه نبوغ و آثار هنری‌شان، بلکه به دلیل تاریخ پرتلاطمی که در آن زیسته‌اند نیز واجد اهمیت‌اند. در عالم موسیقی دمیتری شوستاکوویچ، آهنگساز بزرگ روس، یکی از این هنرمندان است. شوستاکوویچ انقلاب روسیه و عصر وحشت استالینی را از سر گذراند و از این عصر وحشت جان به سلامت برد. جولین بارنز در کتاب هیاهوی زمان به شیوه‌ای که آمیزه‌ای از روایت داستانی و زندگی‌نامه است زندگی این آهنگساز را در متن حوادث زمانه‌اش شرح داده است. بارنز در این کتاب، از نظرگاه سوم‌شخصِ محدود، وارد ذهن و یادهای شوستاکوویچ می‌شود. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «نه، ذهنش شبیه خرمگس نبود. بیشتر شبیه یکی از پشه‌های آناپا بود که همه جا می‌نشستند و خون می‌مکیدند. زمانی که پشت در آسانسور می‌ایستاد فکر می‌کرد مهار ذهنش دست خودش است. ولی شب‌ها که تنها بود حس می‌کرد این ذهنش است که مهار او را در دست دارد. خب، همان‌ طور که شاعر به ما اطمینان داد، نمی‌شود از سرنوشت گریخت. از ذهن هم همین طور.
یادِ درد شب قبلِ عمل جراحی آپاندیسش افتاد. بیست‌و‌دوبار بالا آورد، تمام فحش‌هایی که بلد بود به پرستار داد و بعد به دوستی التماس کرد تا یک شبه نظامی پیدا کند که بیاید و تیری در سرش خالی کند و دردش را پایان دهد. به خواهش گفت بیاورش تا بکشدم و از درد خلاصم کند...»

درباره نویسنده: جولین بارنز (- 1946)، داستان‌نویس و منتقد ادبی انگلیسی.
رتبه گودریدز: 3/73 از 5.