بی پناه

بی‌پناه
داستانی از بی‌پناهی و پناهندگی. اولیویه آدام در رمان «بی‌پناه» داستان انسانهایی را روایت می‌کند که از تنهایی و بی‌پناهی و احساس غربت به یکدیگر پناه آورده‌اند. راوی این رمان زنی فرانسوی به نام ماری است که زندگی روزمره و یکنواختیِ این زندگی او را دچار ملال و دلمردگی کرده است. ماری با همسر و فرزندانش زندگی می‌کند اما سخت گرفتار احساس تنهایی و بیگانگی از محیط اطراف خود است. او، که زمانی صندوقدار یک فروشگاه بوده، اکنون چندی است که از کار بیکار شده است. شوهرِ ماری راننده سرویس مدرسه است و آنها زندگی چندان مرفهی ندارند، اما زندگی‌شان به نحوی می‌گذرد. ماری مدام گرفتار دلشوره و دلواپسی و هراس و افسردگی است و در همین گیر و دار سر از دنیای پناهجویان درمی‌آورد؛ پناهجویانی آواره که از نقاط مختلف دنیا به کشور او آمده‌اند و ماری در رفت‌و‌آمدهای روزانه‌اش آنها را می‌بیند که به چه دشواری‌ای روزگار می‌گذرانند و پلیس چطور با خشونت با آنها رفتار می‌کند. سانحه‌ای باعث می‌شود که ماری با یکی از این پناهجویان آشنا شود و این آغاز تحولی در زندگی ماری است. اولیویه آدام در رمان «بی‌پناه» روایتگر انسانهایی است که درد آنها را گرد هم آورده است. او در این رمان تصویری از زندگی بی‌سر‌وسامان پناهجویان و تحقیر و خشونتی که در سرزمین‌های بیگانه علیه آنها اعمال می‌شود به دست داده و نیز از دردی فردی سخن گفته که با درد مشترک می‌آمیزد.
«بی‌پناه» با ترجمۀ مارال دیداری در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: اولیویه آدام (- 1974)، داستان‌نویس و فیلمنامه‌نویس فرانسوی.
رتبۀ گودریدز: 3/43 از 5.