این وصله ها به من می چسبد

این وصله‌ها به من می‌چسبد
سفرنامه‌ای که سفرنامه نیست. احمد غلامی در رمان کوتاه این وصله‌ها می‌چسبد در قالب یک داستانِ سفرنامه‌ای، اثری نامتعارف و غیرکلیشه‌ای درباره سفر پدید آورده است؛ اثری که اگرچه داستان آن در سفر می‌گذرد اما سفرنامه در معنای آشنای آن نیست، بلکه تأملات راوی است در خود و خاطرات خود و موضوعاتی که ذهن راوی رمان با آنها درگیر است. داستان از زبان مردی روایت می‌شود که با لندروی که اسمش را کی‌یر کگور گذاشته به نقاط مختلف ایران سفر می‌کند، اما سفر او نه به مناطق توریستی و چندان آشنا برای خواننده، بلکه سفری در حواشی است و راوی در شرح مکانها نیز، بیش از آنکه به جزئیات جغرافیایی و تاریخی و ... بپردازد، منظره‌ای را شکار می‌کند و می‌گذرد و این رویکرد متناسب است با سبک رمان که هم مبتنی بر ایجاز است و هم سفر در آن به قصد گردشگری نیست، بلکه گویی به قصد القای حس سرگشتگی است. این وصله‌ها به من می‌چسبد داستانِ سفری بی‌مقصد و انگار ابدی است. سفری توقف‌ناپذیر و همیشه در جریان. مرگ یکی از مفاهیم مرکزی این رمان است؛ مفهومی که چنانکه در پی می‌آید از همان سطرهای نخست رمان خود را نمایان می‌کند: «من یک‌شبه صاحب سه جنازه شدم. مشروطه مادرم بود که زودتر از برادرم و زنش مُرد. ماشین آن‌ها در اتوبان تهران – ساوه از پل پایین افتاد و اتاقکش له شد...»
رمان این وصله‌ها به من می‌چسبد در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
درباره نویسنده: احمد غلامی (- 1340)، داستان‌نویس، روزنامه‌نگار، منتقد ادبی و مقاله‌نویس ایرانی.
رتبه گودریدز: 2/19 از 5.