در ستایش بطالت

در ستايش بطالت
مقاله‌اي از برتراند راسل دربارة کاهش ساعات کار و نسبت مستقيم آن با افزايش شادماني و پايين آمدن نرخ بيکاري. راسل در مقال? در ستايش بطالت، که مقاله‌اي نظري و استدلالي و در عين حال شيرين و طنازانه است، به مقول? کار و ساعات کاري پرداخته است. او در اين مقاله مي‌خواهد به شيوه‌اي تحليلي و استدلالي نشان دهد که روزي چهار ساعت کار براي انسان کافي است و کم‌شدن ساعت کار و بيشترشدن فراغت، هم مي‌تواند از بيکاري بکاهد و هم نشاط و شادماني را در جامعه بيشتر کند. در ستايش بطالت از کتابي به همين نام که شامل مجموعه مقالاتي از راسل است انتخاب و ترجمه شده است. در سطرهاي آغازين اين مقاله مي‌خوانيد: «من هم مانند بسياري از هم سن و سالانم با اين مَثَل بزرگ شدم که: " شيطان هميشه براي دست‌هاي عاطل و باطل کار ناجوري جور مي‌کند ". و چون بچه‌اي خوب و سربه‌راه بودم، هرچه مي‌گفتند باور مي‌کردم، و وجداني کسب کردم که تا همين حالا هم مرا سخت به کار و کوشش واداشته است. وجدان من ناظر بر اعمالم بوده، ولي عقايدم منقلب شده است. فکر مي‌کنم که مردم دنيا زيادي کار مي‌کنند، و اين باور که کار فضيلت است، خسراني عظيم به بار مي‌آورد؛ و آنچه بايد در گوش ممالک مدرن صنعتي خواند، چيزي است يکسره متفاوت از آنچه تا به حال خوانده‌اند.»
در ستايش بطالت با ترجمه و مقدم? محمدرضا خاني در انتشارات نيلوفر منتشر شده است.
دربارة نويسنده: برتراند راسل (1970 – 1872)، فيلسوف، منطق‌دان، رياضي‌دان، مورخ، جامعه‌شناس و فعال سياسي بريتانيايي و برندة جايزة نوبل ادبيات در سال 1950 ميلادي.