عصیانگر - انسان طاغی

عصيانگر
جُستاري در بازخواني نحله‌ها و جريانهاي گوناگون فکري و عقيدتي در اروپا و بازشناسي و تحليل آنها در پرتو مفهوم عصيان. آلبر کامو در کتاب عصيانگر، با اعتقاد به اينکه «عصيان يکي از ابعاد اصلي وجود آدمي است»، به جستجوي رد عصيان و جلوه‌هاي گوناگون آن در تاريخ اروپا مي‌پردازد و عصيان را واکاوي مي‌کند تا به اين پرسش برسد که آيا عصيان عليه بي‌عدالتي و به قصد استقرار آزادي مجوزي منطقي و عقلاني براي جنايت صادر مي‌کند؟ پاسخ کامو البته منفي است. او معتقد است عصيانگر نمي‌تواند جنايت کند مگر اينکه پس از ارتکاب جنايت نفي و نابودي خود را هم بپذيرد. عصيانگر حقيقي از ديد کامو جنايت را تحت هيچ شرايط و با هيچ توجيهي مجاز نمي‌شمارد. کامو عصيانگر را بعد از جنگ جهاني دوم نوشته است، يعني بعد از يکي از بزرگترين و مخوف‌ترين نمودهاي کشتار جمعي و سراسري در تاريخ اروپا. کتاب شامل ديباچه و پنج بخش است به نامهاي: «عصيانگر»، «عصيان متافيزيکي»، «عصيان تاريخي»، «عصيان و هنر» و «انديشه نيمروزي».
ترور، عصيان و انقلاب، تماميت و محاکمه، رمان و عصيان، عصيان و سبک، آفرينش و انقلاب، عصيان و آدمکشي، قتل نيست‌انگارانه، قتل تاريخي، ميانه‌روي و تندروي، نيست‌انگاري و تاريخ، سوررئاليسم و انقلاب و عصيان شاعران از جمله موضوعاتي است که کامو در اين کتاب به آنها پرداخته است.
کتاب عصيانگر با ترجمه و مقدمه مهستي بحريني در انتشارات نيلوفر منتشر شده است.
درباره نويسنده: آلبر کامو (1960 – 1913)، داستان‌نويس، نمايشنامه‌نويس، مقاله‌نويس، فيلسوف و روزنامه‌نگار فرانسوي و برنده جايزه نوبل ادبيات سال 1957.
رتبه گودريدز: 4/15 از 5.