سه روز به آخر دريا
«راست گفتند که کشتي کج و کول، ملکالموت است. مردم مثل برگ درخت ميميرند، ميريزند ميان دريا. لعنت خدا بر کسي که مسلمانان را ترغيب بر سفر دريا بکند. کشتي بد چيزي است. جاي تنگ، هواي بد. تحرير ندارد.»
اين توصيف سفر با کشتي و مصائب آن است از زبان شاهزاده خانمي قاجاري که ناماش را نميدانيم اما از آنچه خودش نوشته چنين معلوم است که نسباش از پدر به فتحعليشاه قاجار ميرسد و از مادر به نادرشاه افشار. در پانزدهسالگي نامزد ناصرالدين شاه ميشود اما اين نامزدي بعد از سه سال به هم ميخورد و شاهزادهخانم به امر ناصرالدين شاه همسر عمادالملک – حاکم تون و طبس – ميشود. زني است با سواد و اهل شعر و ادبيات. در کتاب سه روز به آخر دريا سفرنامه او را به مکه و عتبات ميخوانيد. سفرنامهاي با نثر ساده و شيرين و پر از جزئيات خواندني. همسر عمادالملک در اين سفرنامه هم از مصائب سفر مينويسد، هم از جزئيات متنوعي که در طول سفر ميبيند و ضمن اينها تصويري به دست ميدهد از زندگي زنان اشرافي دوره قاجار. جذابيت اين سفرنامه همچون ديگر سفرنامههاي زنان قاجار در اين است که ما را با ذهنيت و دغدغهها و نوع زندگي بخشي از جامعه زنان آن روزگار آشنا ميکند و اين چيزي است که طبعا در سفرنامه مردان عصر قاجار با آن روبهرو نيستيم.
سه روز به آخر دريا به کوشش نازيلا ناظمي در نشر اطراف منتشر شده و دومين کتاب از مجموعه سفرنامههاي قديمي زنان است.
رتبه گودريدز: 90/3 از 5.
