وزارت ترس

وزارت ترس
در بحبوحه بمبارانهای جنگ جهانی دوم در لندن گذرِ مردی به نام آرتور رو به یک گاردن‌پارتی می‌افتد. آرتور در این گاردن‌پارتی برنده یک کیک می‌شود و این واقعه، که در آغاز خوش می‌نماید، دردسری را برای آرتور رقم می‌زند. در کیک پیامی از جانب سازمانی درج شده است. این پیام باید به شخصی خاص می‌رسید، اما افتادن کیک به دست آرتور نقشه را بر هم زده و این سرآغاز داستانی پُرماجراست. گراهام گرین در رمان «وزارت ترس»، مانند بسیاری از آثار دیگرش، با قصه‌ای پرکشش و ماجرامحور، هم اسباب سرگرمی مخاطب را فراهم می‌کند و هم زمینه تأمل در مسائل اساسی بشری و کاوش در پیچیدگی‌های انسان و موقعیت او در جهان را فراهم می‌آورد. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «ارتش استخدامش نکرده بود و تجربه کوتاهش در نیروی پلیس شهری کاملاً منزوی‌اش کرده بود. آن‌ها هم دیگر او را نمی‌خواستند. اگر به خاطر وابستگی‌اش به لندن نبود می‌توانست در کارخانجات اسلحه‌سازی کاری پیدا کند. شاید اگر همه خیابان‌هایی که می‌شناخت و دوست می‌داشت در بمباران‌ها ویران می‌شدند، از این وابستگی رها می‌شد و می‌توانست لندن را ترک کند – می‌توانست کاری در یک کارخانه در نزدیکی ترامپینگتون پیدا کند. بعد از هر حمله هوایی از خانه بیرون می‌رفت و با کورسویی از امید شهر را زیر پا می‌گذاشت تا ببیند این رستوران یا آن فروشگاه هنوز پابرجاست یا نه – انگار که میله‌های سلول انفرادی‌اش را یکی‌یکی سست می‌کرد.»
ترجمه ناهید تبریزی – سلامی از رمان «وزارت ترس» در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: گراهام گرین (1991 – 1904)، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، روزنامه‌نگار، فیلمنامه‌نویس و منتقد ادبی و سینمایی اهل انگلستان.