به نام ناپدیدشدگان بوئنوس آیرس

رمان «به نام ناپدیدشدگان بوئنوس آیرس» نوشته‌ی لارنس تورنتون، دومین جلد از سه‌گانه‌ی آرژانتینی او، اثری است که با تلفیق رئالیسم جادویی و شهادت سیاسی، به بازنمایی زخم‌های روانی و معنوی جنگ کثیف آرژانتین می‌پردازد. این کتاب که در سال ۱۹۹۵ منتشر شد، ادامه‌ای بر تصور آرژانتین است و بر اساس رویدادهای تاریخی واقعی-به‌ویژه ناپدید شدن دسته‌جمعی و شکنجه‌ی غیرنظامیان توسط رژیم نظامی-ساخته شده است. تورنتون با بهره‌گیری از عناصر سورئال و شاعرانه، وحشت تاریخی را به روایتی غنایی و اخلاقی بدل می‌کند. داستان درباره‌ی دختری جوان است که به‌طور معجزه‌آسا از قتل‌عام پلیس مخفی جان سالم به در می‌برد. او که آسیب‌دیده و لال است، در دشت‌های پامپاس سرگردان می‌شود و سرانجام به خانه‌ی یک زوج پزشک در بوئنوس آیرس می‌رسد؛ زوجی که خود دخترشان ناپدید شده است. روند آهسته‌ی بهبودی این دختر با حضور صداهای شبح‌وار دوازده قربانی درهم می‌آمیزد؛ صداهایی که آخرین روزهای خود را روایت می‌کنند و شهادت‌های شاعرانه و تکه‌تکه‌ای از رنج، حافظه و اشتیاق ارائه می‌دهند. این گروه کر طیفی به دنبال انتقام نیست، بلکه خواهان یادآوری و نام‌بردن است و زنده‌ها را ترغیب می‌کند تا سکوت را بشکنند و شهادت دهند. در کنار این، زوج پزشک با غم و انکار خود مواجه می‌شوند و دختر بازمانده به نمادی از رستاخیز و مقاومت بدل می‌گردد.