تصویر دوریان گری

تصویر دوریان گری
دوریان گری مردی جوان و زیبا و لذت‌جوست. از دید او در جهان هیچ جز لذت و زیبایی ارزش ندارد. روزی یک نقاش پرتره‌ای از دوریان گری می‌کشد. دوریان گری با دیدن تصویر خود در تابلویی که نقاش کشیده است افسوس می‌خورد که زمان می‌گذرد و چیزی از این جوانی و زیبایی به جا نمی‌گذارد. این فکر دوریان گری را سخت اندوهگین می‌کند، آنقدر که آرزو می‌کند کاش پیری و فرسودگی و زوال بر او اثر نگذارد و زیبایی‌اش را تباه نکند و به جای خود او تصویرش در تابلوی نقاشی پیر و فرسوده و زشت شود. این آرزوی دوریان گری محقق می‌شود. او خود جوان و زیبا می‌ماند و تصویرش به جای او پیر و فرسوده و زشت می‌شود. دوریان گری به لذت‌جویی و عیاشی ادامه می‌دهد و کم‌کم به کارهای خلاف کشیده می‌شود. از طرفی او اگرچه خودش جوان و زیبا مانده اما تحمل دیدن چهره زشت و فرسوده و کریه خود را در تصویری که نقاش از او کشیده است ندارد و با چاقو به جان تصویر می‌افتد و ... رمان تصویر دوریان گری با فرجامی سیاه و تلخ و تراژیک به پایان می‌رسد.
اسکار وایلد در این رمان با خلق تمثیلِ تصویری که به جای صاحب تصویر پیر می‌شود نگرشی فلسفی را در باب هنر، اخلاق و زیبایی مطرح می‌کند که همچنان تأمل‌برانگیز است. تصویر دوریان گری یکی از مشهورترین آثار اسکار وایلد است. بر اساس این رمان چند فیلم سینمایی هم ساخته شده است.
رمان تصویر دوریان گری با ترجمه ابوالحسن تهامی در انتشارات نگاه منتشر شده است.
درباره نویسنده: اسکار وایلد (1900-1854)، شاعر، داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس ایرلندی.